When the Americans recaptured the Philippines, they built an air base a few miles from our barrio. Yankee soldiers became a very common sight. I met a lot of GIs and made many friends. I could not pronounce their names. I could not tell them apart. All Americans looked alike to me. They all looked white.
One afternoon I was plowing our rice field with our carabao named datu. I was barefooted and stripped to the waist. My pants that were made from abaca fibers and woven on homemade looms were rolled to my knees. My bolo was at my side.
An American soldier was walking on the highway. When he saw me, he headed toward me. I stopped plowing and waited for him. I noticed he was carrying a half-pint bottle of whiskey. Whiskey bottles seemed part of the American uniform.
“Hello, my little brown brother,” he said, patting me on the head.
“Hello, Joe,” I answered. All Americans are called Joe in the Philippines.
“I am sorry, Jose,” I replied. “There are no bars in this barrio.”
“Oh, hell! You know where I could buy more whiskey?”
“Here, have a swig. You have been working hard,” he said, offering me his half-filled bottle.
“No, thank you, Joe,” I said. “We Filipinos are mild drinkers.”
“Well, don’t you drink at all?”
“Yes, Joe, I drink, but not whiskey.”
“What the hell do you drink”
“I drink lambanog”
“Jungle juice, eh?”
“I guess that is what the GIs call it.”
“You know where I could buy some?”
“I have some you can have, but i do not think you will like it.”
“I’ll like it alright. Don’t worry about that. I have drunk everything—whiskey, rum, brandy, tequila, gin, champagne, sake, vodka. . . .” He mentioned many more that i cannot spell.
“I not only drink a lot, but i drink anything. I drank Chanel number 5 when I was in France. In New Guinea I got soused on Williams’ Shaving Lotion. When I was laid up in a hospital I pie-eyed with medical alcohol. On my way here on a transport I got stoned on torpedo juice. You ain’t kidding when you say I drink a lot. So let’s have some of that jungle juice, eh?”
“All right,” I said. “I will just take this carabao to the mud hole then we can go home and drink.”
“You sure love that animal, don’t you?
“I should,” I replied. “It does half of my work.”
“Why don’t you get two of them?” I didn’t answer.
I unhitched datu from the plow and led him to the mud hole. Joe was following me. Datu lay in the mud and was going. Whooooosh! Whooooosh!
Flies and other insects flew from his back and hovered in the air. A strange warm odor rose out of the muddle. A carabao does not have any sweat glands except on the nose. It has to wallow in the mud or bathe in a river every three hours. Otherwise it runs amok.
Datu shook his head and his widespread horns scooped the muddy water on his back. He rolled over and was soon covered with slimy mud. An expression of perfect contentment came into his eyes. Then he swished his tail and Joe and I had to move back from the mud hole to keep from getting splashed. I left Datu in the mud hole. Then turning to Joe, I said.
“Let us go.”
And we proceeded toward my house. Jose was cautiously looking around. “This place is full of coconut trees,” he said.
“Don’t you have any coconut trees in America?” I asked.
“No,” he replied. “Back home we have the pine tree.”
“What is it like?”
“Oh, it is tall and stately. It goes straight up to the sky like a skyscraper. It symbolizes America.”
“Well,” I said, “the coconut tree symbolizes the Philippines. It starts up to the sky, but then its leaves sway down the earth, as if remembering the land that gave it birth. It does not forget the soil that gave it life.”
In a short while, we arrived in my nipa house. I took the bamboo ladder and leaned it against a tree. Then I climbed the ladder and picked some calamansi.
“What’s that?” Joe asked.
“Philippine lemon,” I answered. “We will need this for our drinks.”
“Oh, chasers.”
“That is right, Joe. That is what the soldiers call it.”
I filled my pockets and then went down. I went to the garden well and washed the mud from my legs. Then we went up a bamboo ladder to my hut. It was getting dark, so I filled a coconut shell, dipped a wick in the oil and lighted the wick. It produced a flickering light. I unstrapped my bolo and hung it on the wall.
“Please sit down, Joe,” I said.
“Where?” he asked, looking around.
“Right there,” I said, pointing to the floor.
Joe sat down on the floor. I sliced the calamansi in halves, took some rough salt and laid it on the foot high table. I went to the kitchen and took the bamboo tube where I kept my lambanog.
Lambanog is a drink extracted from the coconut tree with pulverized mangrove bark thrown in to prevent spontaneous combustion. It has many uses. We use it as a remedy for snake bites, as counteractive for malaria chills, as an insecticide and for tanning carabao hide.
I poured some lambanog on two polished coconut shells and gave one of the shells to Joe. I diluted my drink with some of Joe’s whiskey. It became milky. We were both seated on the floor. I poured some of my drink on the bamboo floor; it went through the slits to the ground below.
“Hey, what are you doing,” said Joe, “throwing good liquor away?”
“No, Joe,” I said. “It is the custom here always to give back to the earth a little of what we have taken from the earth.”
“Well,” he said, raising his shell. “Here’s to the end of the war!”
“Here is to the end of the war!” I said, also lifting my shell. I gulped my drink down. I followed it with a slice of calamansi dipped in rough salt. Joe took his drink but reacted in a peculiar way.
His eyes popped out like a frog’s and his hand clutched his throat. He looked as if he had swallowed a centipede. “Quick, a chaser!” he said.
I gave him a slice of calamansi dipped in unrefined salt. He squirted it in his mouth. But it was too late. Nothing could chase her. The calamansi did not help him. I don’t think even a coconut would have helped him.
“What is wrong, Joe?” I asked.
“Nothing,” he said. “The first drink always affects me this way.”
He was panting hard and tears were rolling down his cheeks.
“Well, the first drink always acts like a minesweeper,” I said, “but this second one will be smooth.”
I filled his shell for the second time. Again I diluted my drink with Joe’s whiskey. I gave his shell. I noticed that he was beaded with perspiration. He had unbuttoned his collar and loosened his tie. Joe took his shell but he did not seem very anxious. I lifted my shell and said: “Here is to America!”
I was trying to be a good host.
“Here’s to America!” Joe said.
We both killed our drinks. Joe again reacted in a funny way. His neck stretched out like a turtle’s. And now he was panting like a carabao gone berserk. He was panting like a carabao gone amok. He was grasping his tie with one hand.
Then he looked down on his tie, threw it to one side, and said: “Oh, Christ, for a while I thought it was my tongue.”
After this he started to tinker with his teeth.
“What is wrong, Joe?” I asked, still trying to be a perfect host.
“Plenty, this damned drink has loosened my bridgework.”
As Joe exhaled, a moth flying around the flickering flame fell dead. He stared at the dead moth and said: “And they talk of DDT.”
“Well, how about another drink?” I asked. “It is what we came here for.”
“No, thanks,” he said. “I’m through.”
“OK. Just one more.”
I poured the juice in the shells and again diluted mine with whiskey. I handed Joe his drink. “Here’s to the Philippines,” he said.
“Here’s to the Philippines,” I said.
Joe took some of his drink. I could not see very clearly in the flickering light, but I could have sworn I saw smoke coming out of his ears.
“This stuff must be radioactive,” he said. He threw the remains of his drink on the nipa wall and yelled: “Blaze, goddamn you, blaze!”
Just as I was getting in the mood to drink, Joe passed out. He lay on the floor flat as a starfish. He was in a class all by himself. I knew that the soldiers had to be back in their barracks at a certain time. So I decided to take Joe back. I tried to lift him. It was like lifting a carabao. I had to call four of my neighbors to help me carry Joe. We slung him on top of my carabao. I took my bolo from the house and strapped it on my waist. Then I proceeded to take him back. The whole barrio was wondering what had happened to the big Amerikano.
After two hours I arrived at the airfield. I found out which barracks he belonged to and took him there. His friends helped me to take him to his cot. They were glad to see him back. Everybody thanked me for taking him home. As I was leaving the barracks to go home, one of his buddies called me and said:
“Hey, you! How about a can of beer before you go?”
“No, thanks,” I said. “We Filipinos are mild drinkers.”
Lunes, Hulyo 28, 2014
Linggo, Hulyo 13, 2014
Footnote to Youth- Jose Garcia Villa
The sun was salmon and hazy in the west. Dodong thought to himself he would tell his father about Teang when he got home, after he had unhitched the carabao from the plow, and let it to its shed and fed it. He was hesitant about saying it, but he wanted his father to know. What he had to say was of serious import as it would mark a climacteric in his life. Dodong finally decided to tell it, at a thought came to him his father might refuse to consider it. His father was silent hard-working farmer who chewed areca nut, which he had learned to do from his mother, Dodong’s grandmother.
I will tell it to him. I will tell it to him.
The ground was broken up into many fresh wounds and fragrant with a sweetish earthy smell. Many slender soft worms emerged from the furrows and then burrowed again deeper into the soil. A short colorless worm marched blindly to Dodong’s foot and crawled calmly over it. Dodong go tickled and jerked his foot, flinging the worm into the air. Dodong did not bother to look where it fell, but thought of his age, seventeen, and he said to himself he was not young any more.
Dodong unhitched the carabao leisurely and gave it a healthy tap on the hip. The beast turned its head to look at him with dumb faithful eyes. Dodong gave it a slight push and the animal walked alongside him to its shed. He placed bundles of grass before it land the carabao began to eat. Dodong looked at it without interests.
Dodong started homeward, thinking how he would break his news to his father. He wanted to marry, Dodong did. He was seventeen, he had pimples on his face, the down on his upper lip already was dark–these meant he was no longer a boy. He was growing into a man–he was a man. Dodong felt insolent and big at the thought of it although he was by nature low in statue. Thinking himself a man grown, Dodong felt he could do anything.
He walked faster, prodded by the thought of his virility. A small angled stone bled his foot, but he dismissed it cursorily. He lifted his leg and looked at the hurt toe and then went on walking. In the cool sundown he thought wild you dreams of himself and Teang. Teang, his girl. She had a small brown face and small black eyes and straight glossy hair. How desirable she was to him. She made him dream even during the day.
Dodong tensed with desire and looked at the muscles of his arms. Dirty. This field
work was healthy, invigorating but it begrimed you, smudged you terribly. He turned back the way he had come, then he marched obliquely to a creek.
work was healthy, invigorating but it begrimed you, smudged you terribly. He turned back the way he had come, then he marched obliquely to a creek.
Dodong stripped himself and laid his clothes, a gray undershirt and red kundiman shorts, on the grass. The he went into the water, wet his body over, and rubbed at it vigorously. He was not long in bathing, then he marched homeward again. The bath made him feel cool.
It was dusk when he reached home. The petroleum lamp on the ceiling already was lighted and the low unvarnished square table was set for supper. His parents and he sat down on the floor around the table to eat. They had fried fresh-water fish, rice, bananas, and caked sugar.
Dodong ate fish and rice, but did not partake of the fruit. The bananas were overripe and when one held them they felt more fluid than solid. Dodong broke off a piece of the cakes sugar, dipped it in his glass of water and ate it. He got another piece and wanted some more, but he thought of leaving the remainder for his parents.
Dodong’s mother removed the dishes when they were through and went out to the batalan to wash them. She walked with slow careful steps and Dodong wanted to help her carry the dishes out, but he was tired and now felt lazy. He wished as he looked at her that he had a sister who could help his mother in the housework. He pitied her, doing all the housework alone.
His father remained in the room, sucking a diseased tooth. It was paining him again, Dodong knew. Dodong had told him often and again to let the town dentist pull it out, but he was afraid, his father was. He did not tell that to Dodong, but Dodong guessed it. Afterward Dodong himself thought that if he had a decayed tooth he would be afraid to go to the dentist; he would not be any bolder than his father.
Dodong said while his mother was out that he was going to marry Teang. There it was out, what he had to say, and over which he had done so much thinking. He had said it without any effort at all and without self-consciousness. Dodong felt relieved and looked at his father expectantly. A decrescent moon outside shed its feeble light into the window, graying the still black temples of his father. His father looked old now.
“I am going to marry Teang,” Dodong said.
His father looked at him silently and stopped sucking the broken tooth. The silence became intense and cruel, and Dodong wished his father would suck that troublous tooth again. Dodong was uncomfortable and then became angry because his father kept looking at him without uttering anything.
“I will marry Teang,” Dodong repeated. “I will marry Teang.”
His father kept gazing at him in inflexible silence and Dodong fidgeted on his seat.
“I asked her last night to marry me and she said…yes. I want your permission. I… want… it….” There was impatient clamor in his voice, an exacting protest at this coldness, this indifference. Dodong looked at his father sourly. He cracked his knuckles one by one, and the little sounds it made broke dully the night stillness.
“Must you marry, Dodong?”
Dodong resented his father’s questions; his father himself had married. Dodong made a quick impassioned easy in his mind about selfishness, but later he got confused.
“You are very young, Dodong.”
“I’m… seventeen.”
“That’s very young to get married at.”
“I… I want to marry…Teang’s a good girl.”
“Tell your mother,” his father said.
“You tell her, tatay.”
“Dodong, you tell your inay.”
“You tell her.”
“All right, Dodong.”
“You will let me marry Teang?”
“Son, if that is your wish… of course…” There was a strange helpless light in his father’s eyes. Dodong did not read it, so absorbed was he in himself.
Dodong was immensely glad he had asserted himself. He lost his resentment for his father. For a while he even felt sorry for him about the diseased tooth. Then he confined his mind to dreaming of Teang and himself. Sweet young dream….
——————————————-
Dodong stood in the sweltering noon heat, sweating profusely, so that his camiseta was damp. He was still as a tree and his thoughts were confused. His mother had told him not to leave the house, but he had left. He had wanted to get out of it without clear reason at all. He was afraid, he felt. Afraid of the house. It had seemed to cage him, to compares his thoughts with severe tyranny. Afraid also of Teang. Teang was giving birth in the house; she gave screams that chilled his blood. He did not want her to scream like that, he seemed to be rebuking him. He began to wonder madly if the process of childbirth was really painful. Some women, when they gave birth, did not cry.
In a few moments he would be a father. “Father, father,” he whispered the word with awe, with strangeness. He was young, he realized now, contradicting himself of nine months comfortable… “Your son,” people would soon be telling him. “Your son, Dodong.”
Dodong felt tired standing. He sat down on a saw-horse with his feet close together. He looked at his callused toes. Suppose he had ten children… What made him think that? What was the matter with him? God!
He heard his mother’s voice from the house:
“Come up, Dodong. It is over.”
Suddenly he felt terribly embarrassed as he looked at her. Somehow he was ashamed to his mother of his youthful paternity. It made him feel guilty, as if he had taken something no properly his. He dropped his eyes and pretended to dust dirt off his kundiman shorts.
“Dodong,” his mother called again. “Dodong.”
He turned to look again and this time saw his father beside his mother.
“It is a boy,” his father said. He beckoned Dodong to come up.
Dodong felt more embarrassed and did not move. What a moment for him. His parents’ eyes seemed to pierce him through and he felt limp.
He wanted to hide from them, to run away.
“Dodong, you come up. You come up,” he mother said.
Dodong did not want to come up and stayed in the sun.
“Dodong. Dodong.”
“I’ll… come up.”
Dodong traced tremulous steps on the dry parched yard. He ascended the bamboo steps slowly. His heart pounded mercilessly in him. Within, he avoided his parents eyes. He walked ahead of them so that they should not see his face. He felt guilty and untrue. He felt like crying. His eyes smarted and his chest wanted to burst. He wanted to turn back, to go back to the yard. He wanted somebody to punish him.
His father thrust his hand in his and gripped it gently.
“Son,” his father said.
And his mother: “Dodong…”
How kind were their voices. They flowed into him, making him strong.
“Teang?” Dodong said.
“She’s sleeping. But you go on…”
His father led him into the small sawali room. Dodong saw Teang, his girl-wife, asleep on the papag with her black hair soft around her face. He did not want her to look that pale.
Dodong wanted to touch her, to push away that stray wisp of hair that touched her lips, but again that feeling of embarrassment came over him and before his parents he did not want to be demonstrative.
The hilot was wrapping the child, Dodong heard it cry. The thin voice pierced him queerly. He could not control the swelling of happiness in him.
“You give him to me. You give him to me,” Dodong said.
——————————————-
Blas was not Dodong’s only child. Many more children came. For six successive years a new child came along. Dodong did not want any more children, but they came. It seemed the coming of children could not be helped. Dodong got angry with himself sometimes.
Teang did not complain, but the bearing of children told on her. She was shapeless and thin now, even if she was young. There was interminable work to be done. Cooking. Laundering. The house. The children. She cried sometimes, wishing she had not married. She did not tell Dodong this, not wishing him to dislike her. Yet she wished she had not married. Not even Dodong, whom she loved. There has been another suitor, Lucio, older than Dodong by nine years, and that was why she had chosen Dodong. Young Dodong. Seventeen. Lucio had married another after her marriage to Dodong, but he was childless until now. She wondered if she had married Lucio, would she have borne him children. Maybe not, either. That was a better lot. But she loved Dodong…
Dodong whom life had made ugly.
One night, as he lay beside his wife, he rose and went out of the house. He stood in the moonlight, tired and querulous. He wanted to ask questions and somebody to answer him. He w anted to be wise about many things.
One of them was why life did not fulfill all of Youth’s dreams. Why it must be so. Why one was forsaken… after Love.
Dodong would not find the answer. Maybe the question was not to be answered. It must be so to make youth Youth. Youth must be dreamfully sweet. Dreamfully sweet. Dodong returned to the house humiliated by himself. He had wanted to know a little wisdom but was denied it.
When Blas was eighteen he came home one night very flustered and happy. It was late at night and Teang and the other children were asleep. Dodong heard Blas’s steps, for he could not sleep well of nights. He watched Blas undress in the dark and lie down softly. Blas was restless on his mat and could not sleep. Dodong called him name and asked why he did not sleep. Blas said he could not sleep.
“You better go to sleep. It is late,” Dodong said.
Blas raised himself on his elbow and muttered something in a low fluttering voice.
Dodong did not answer and tried to sleep.
“Itay …,” Blas called softly.
Dodong stirred and asked him what it was.
“I am going to marry Tona. She accepted me tonight.”
Dodong lay on the red pillow without moving.
“Itay, you think it over.”
Dodong lay silent.
“I love Tona and… I want her.”
Dodong rose from his mat and told Blas to follow him. They descended to the yard, where everything was still and quiet. The moonlight was cold and white.
“You want to marry Tona,” Dodong said. He did not want Blas to marry yet. Blas was very young. The life that would follow marriage would be hard…
“Yes.”
“Must you marry?”
Blas’s voice stilled with resentment. “I will marry Tona.”
Dodong kept silent, hurt.
“You have objections, Itay?” Blas asked acridly.
“Son… n-none…” (But truly, God, I don’t want Blas to marry yet… not yet. I don’t want Blas to marry yet….)
But he was helpless. He could not do anything. Youth must triumph… now. Love must triumph… now. Afterwards… it will be life.
As long ago Youth and Love did triumph for Dodong… and then Life.
Dodong looked wistfully at his young son in the moonlight. He felt extremely sad and sorry for him.
Huwebes, Hulyo 3, 2014
*Facebook Love Story: Friend Request*
By Ms. jesnien 39_95
*His P.O.V*
Sa panahon ngayon, uso na ang social networking sites pero sa di ko inaasahan dito ko lang pala makikita ang aking matagal ng hinahanap....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. si Ms. RIGHT WOMAN
Corny ba?
Pwes! Pasensya na mga dude dahil ganito lang talaga kaming mga lalaki mainlab o sadyang ako lang talaga itong tinamaan ni kupido kaya naging corny na yung mga kataga ko.
Ah basta... basahin nyo na lang ang facebook love story ko na pinamagatang...
FRIEND REQUEST
Jesnien Adatel:
Accept friend or Not Now
* * *
Hay! Napakaboring naman ng summer ko ngayon.
Yung mga barkada?
Ayun...may kanyang-kanyang lakad ngayong araw kaya heto ako ngayon, naiinip na sa bahay dahil walang kalaro sa basketball.
Mga pusang-gala naman yun! Iniwan na lang ako mag-isa. Haaaiyyyy...makalaro na lang nga ng dota.
Inistart ko na yung computer pagkatapos, ay naglog-in na ng account.
Mhm makafacebook nga...matagal-tagal ko na rin itong hindi binuksan.
*Log in*
asher39_95@yahoo.com
username
*******
password
*click*
Loading........
Loading........
Hala! Ang dami naman ng nag friend request...matingnan nga.
*click*
Mga pusang-ligaw!
Kunti lang naman ang kilala ko dito ehh!
*click*
*Not Now*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
FUDGE NAMAN UH!
Bakit ang dami nila?
Hay mga tao naman ngayon basta-basta na lang mag-friend request kahit hindi nila kilala basta ang importante ay makarami sila ng 'Friend' para sa ganun maraming maglike sa selfy2x nila. Tsk! Napaka extrovert naman nila kung ganun! (eheeem... sapul ako doon ah..)
click
*Not now*
*Not now*
*Not now*
*Not now*
Hay nakakainip naman nito uh...makad0ta na lang kaya!
Mag-sa-sign out na sana ako nang may nahigip ang dalawang pares ng mga mata ko ng isang profile pic sa nag-friend request ko.
Jesnien Adatel
Accept friend or Not Now
"Sh*t! S'ya ba ito?"
Napamura na lang ako sa tuwa ng nakita ko ang babaeng matagal ko ng hinahanap.Hindi na ako nagdadalawang-isip pa na i-accept ang friend request n'ya. Sh*t! Muntik na yun ah!
Binuksan ko agad yumg fb profile nya at....
....totoo nga! S'ya nga ito. Pero bakit Jesnien Adatel ang profile name n'ya? Hindi nya naman ito totoong pangalan ah!
Ahh...kaya pala hindi ko mahanap-hanap yung pangalan nya sa fb....iyon pala hindi yung totoong pangalan nya ang ginamit nya.
Hahaiiiy....apat na taon ko na rin syang hinahanap pero ngayon, mapaglaro talaga ang tadhana. Kung saan sumuko na ako sa paghahanap, sya naman ang nakahanap sa akin.
Ito na ba yung sign na hinahanap ko?
Kung oo, paano magtatagpo ang landas namin ulit?
Teka, saan ko nga ba s'ya unang nakita?
Syempre hindi ko ito malilimutan nuh!
>>>flashback>>>
4 years ago...
"Pssst..Pssst...Yung lalaking nagtext-text! Hoy!"
Pusang-gala! Sino naman yung nilalang na sumisitsit sa akin.
Nilingon ko yung nasa likod ko. Halos nakasalubong na ang kilay ko dahil sa pikon.
"Excuse me! Pinasabi ni Maam na tsaka na lang raw magtext-text pagkatapos ng rehearsal."
Sabi ng babae dito sa akin.
Toknining naman ito oh!
Hindi naman ako nagtext2x ehhh...naglalaro lang ako ng angry-bird.
Napakaboring kasi dito!
"Okay!"
Sabi ko na lang tsaka isunuksok ang cp ko sa bulsa at lumingon na sa harap.
Saan nga ba ako ngayon?
Ay oo! Nandito pala ako ngayon sa Golden White Hotel.
0o! Hotel s'ya!
Dito kasi gaganapin ang 50th Awarding Rites Sigmund Freud Excellent Award at syempre inbitado ang school namin at ako ang representative.
"To all the valedictorians in this City as the awardee of this greatest anual event..."
Hala magsisimula na pala ang rehearsal. Buti naman!
Inayos ko na ang sarili ko while falling in line.
0o para din itong graduation march kaso ang mga graduates ay lahat ng mga valedictortorian sa lungsod namin. Inipon-ipon kami lahat para gawaran ulit ng award.
Ewan ko ba kung bakit may ganito pa eh katatapos lang kasi ng graduation namin.
"Sino dito si Zhane Archielle Datale?"
"Ahm ako po!"
Sabi ng babae na sa likuran ko na sumitsit sa akin kanina.
Ahhh...Zhane pala ang pangalan nya.
"Okay, Ms. Datale, dito ka sa harapan ni...Ikaw ba si Jes Asher Jhon Dela Salle?"
"Opo!"
Sagot ko sa ginang nang tinanong n'ya ang pangalan ko.
"Okay! Dito ka sa likuran ni Ms. Datale. Paki-abante lang ng kunti. Alphabetical order kasi ito kaya ganun."
Umabante na lang ako ng kunti nang uminsert yung sumitsit na babae sa akin kanina.
Ang liit pala ng babaeng ito eh...shoulder level lang s'ya sa akin. Height ba ito ng 4rth year student? Mas matangkad pa yata ang grade 6 student kaysa sa kanya eh!
Tsk...
"Next! Sino sa inyo si Jay Louie Debrada?"
"Ma'am! Ako po!"
Yung bakla sa likuran naman ang nagtaas ng kamay.
"0kay! Dito ka sa likuran ni Mr. Dela Salle."
"Sige po!"
Sagot naman ng bakla sa ginang. Naramdaman ko na pumunta sa likuran ko yung bakla samantala yung ginang naman ay nagtuloy-tuloy lang sa pagtawag ng pangalan.
"Pssst... Dela Salle... Pssst... Hoy!"
Pusang-gala!
Bakit uso ngayon ang pagsitsit sa akin! Yung bakla sa likuran ko naman ngayon ang nag-sitsit. Nakita kong lumingon saglit yung babae sa harapan ko pagkatapos ay humarap na ulit sa harapan.
"Hoy Asher! Pssst... Hoy! Naririnig mo ba ako?"
Bwiset ng baklang ito oh!
"Bakit ba?"
Sabi ko sa kanya nang lingunin ko sya habang salubong naman ang mga kilay ko sa pikon.
"Ayy...sorry! Nagalit ka yata!"
Panimula nung bakla na parang kinikilig na ewan.
"By the way, ikaw ba yung Dela Salle na naging champion sa Math Quiz bee? Isa ako sa naging kalaban mo doon. 3rd placer lang yung nakuha ko."
"0h I see!"
Sagot ko naman. Asan doon? Eh marami na akong nasalihan eh. Hindi lang sa pagmamayabang pero champion ako sa lahat na sinalihan ko.
Sabi nila matalino raw ako sa klase. Naku! Napakabarumbado ko nga pag barkada na ang kaharap ko.
"Ako pala si Louie. Asher right?"
Nag-nod na lang ako bilang kasagutan. Pagkatapos lumingon na sa harapan. Nakita kong lumingon sa akin yung babae kanina. Zhane yata yung pangalan.
Haiiiiy...napakoboring naman ngayong araw na ito!
* * *
"Hahahaha... grabe! Totoo ba yan?"
-Zhane
"Oo, totoo nuh! Hindi lang ito basta-basta na chismiz! Ako mismo ang nakabasa sa article."-Louie
"So you mean, yan si Sigmund Freud hindi isang tunay na lalaki? Sa likod ng kanyang makakapal na bigote ay isang pusong babae?"
Tanong ko naman kay Louie. Grabe! Parang babawiin ko na yata yung sinabi ko kanina na napakaboring ngayon araw na ito. Hindi naman pala eh. In fact, ang saya nila kasama. Parang kami lang yata tatlo ang maingay dito, nagtatawanan na parang may sariling mundo. At nalaman ko rin na nakalaban ko si Louie ng Math Quiz Bee noong March 13 sa DEP-ED at si Zhane yung naging 2nd placer kasunod sa akin.
"Tumpak! Alam nyo ba yan si Mr. Freud ay may HD sa kanyang assistant."~Louie
"HD?"
Tanong ko naman.
"HD! Hidden Desire!
Si Zhane naman yung nakasagot sa tanong ko.
"Ah I see!"
Grabe! Ang dami nilang alam ah! Sa kanila ko lang rin nalaman na ang MOMOL pala ay Make Out-Make out lang at yung HOHOL ay Hang Out-Hang Out lang samantala yung COCOL ay coffee-out-coffe-out lang.
* * *
Lumipas ang tatlong araw at last day na ng rehearsal namin. Sa loob ng maikling panahon ay naging close kaming tatlo. Si Zhane yung pinakaclose ko sa dalawa. Umabsent kasi ng isa araw si Louie at half-day lang sya ngayong araw na ito. Kahit wala siya, nagkwe-kwentuhan at nagtatawanan pa rin kami ni Zhane, palabiro pala ang babaeng ito kaya naging mas close pa kami.
"By the way guyz, last day na ng rehearsal natin at hindi ko pa rin alam yung course na kukunin n'yo. Ikaw yung una Ash. Ano yung kukunin mo sa college?"~Louie
"Akin? Siguro Mechanical Engeneering, eh ikaw Zhane,ano sa'yo?"
Tanong ko naman sa kanya. Nakita ko s'yang ngumiti ng kunti kaso yung mga mata naman n'ya ay parang malungkot.
"Akin? Education yata kaso parang malabo na
eh..."
"Huh? Bakit malabo?"
Tatanungin ko sana sana s'ya ng bakit kaso naunahan na ako ni Louie.
"Pina-enroll na kasi ako ni mama sa Engeneering ehh kaya malabo na yung kagustuhan ko na mag-education."
"Grabe naman yung mama mo! Napakalemera!"
Komento naman ni Louie sa kanyang sinabi. Nakita kong gumuhit ng ngiti ang labi niya samantalang hindi naman naki-cooperate yung mga mata n'ya.
Bakit kaya ayaw ng mama n'ya sopurtahan s'ya?
Pusang-gala naman yung mama n'ya! Ang sarap hampasin ng dumi ng aso.
Pero syempre joke lang yun nuh! Mahirap na! Baka magalit si Zhane sa akin. Kahit paano nanay pa rin n'ya iyon.
Ay oo nga pala! Muntik ko ng malimutan!
"By the way guyz, sa tagal na natin sa pagkwe-kwentuhan hindi pa tayo nagpapalitan ng cell number!"
Sabi ko sa kanilang dalawa kaso...
"Ladies and Gentlemen, please help me welcome! The awardees of 5oth Exellence---"
"Ay magsisimula na pala! Mamaya na lang guyz!"
Sabi ko sa kanilang dalawa nung nag-intro na ang MC. Nag-nod lang silang dalawa bilang tugon.
* * *
"Sige guyz! Dito na lang ako! Ingat kayo sa pag-uwi! At wait, magpaganda kayo tomorrow, huh! Babosh!"
Paalam ni Louie dito sa amin. Tapos na kasi yung final reheasal at papauwi na kami. Haiy...ang bilis pala ng araw nuh... hindi ko namalayan, bukas na pala yung grand event.
"Ash, dito na lang ako, huh! Kita-kitz na lang bukas!"
Masiglang paalam ni Zhane dito sa akin pagkatapos ay umalis na s'ya.
"Zhane, sandali!"
Tawag ko sa kanya at luming0n naman s'ya sa akin agad na may pagtataka.
"Bakit?"
"Hatid na kita! Saan ba yung sakayan mo?"
"Naku, huwag nah! Malapit lang naman dito ehh!"
"No! I insist!"
"Sige! Ikaw ang bahala!"
Nagshrug lang s'ya bilang pag-sang-ayon pagkatapos tumakbo na ako papunta sa kanya para masabayan s'ya sa paglalakad.
"Bdw, narinig mo ba kagabi? Ini-on-air ni Jhake yung ii-speech nya bukas doon sa radyo? 93.9 ifm yung station. Ang galing nga n'ya eh!"-Zhane
"Sinong Jhake?"
Takang tanong ko sa kanya. Siguro crush n'ya ito pero bakit may kirot sa dibdib ko nang sinabi nya iyon?
"Si Jhake... yung mag-ii-speech sa atin bukas sa event. S'ya yung mag-di-deliver ng valedictory speech natin bukas."
"Ahh... akala ko crush mo yun."
Pabulong kong sabi sa kanya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
"Ahh wala... sabi ko mahilig ka pala sa mga ganyan."
"Ang alin? Yung pagkikinig ko ng radyo? Naku! Adik talaga ako ng ifm. Idol na idol ko yang sina Dj radjcliffe, dj robrider at lal0ng lalo na yang si dj randi."
"Talaga! Siguro gusto mo rin mag dj nuh... kagaya nila?"
"Hala! Ang galing mo namang manghuhula! Siguro tita mo yang si Madame Auring nuh!"
Nginitian ko lang s'ya bilang tugon. Grabe! Ang saya n'yang kausap. Sana palagi kaming ganito nuh. Kapag s'ya kasi ang kasama ko parang ang bilis ng oras.
Gusto ko na yata s'ya eh...
"Ay oo nga pala Zhane...yung cell num--"
"Beep...beep..beep..."
Hindi natapos yung sasabihin ko sa kanya nang huminto na yung jeep na sasakyan niya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
Ani ni Zhane habang pasakay na ng jeep.
"Ah...bukas na lang!"
Sabi ko habang nakatayo sa harap ng jeep.
"Sige, bukas na lang! Salamat sa paghatid."
Sabi n'ya pagkatapos sumakay na ng jeep.
Nag-nod lang ako at nag-bye sa kanya habang sya naman ay dumangaw lang sa bintana at nag-bye rin sa akin na may ngiti sa mga mata.
Tiningnan ko ang papalayong jeep na sinasakyan n'ya at bumontong-hininga nang nawala na ito sa paningin ko.
Siguro gusto ko na s'ya kahit sa loob ng maikling panahon ko lang s'ya nakilala.
Hindi naman nasusukat ang pagkagusto ng isang tao sa panahon diba? Kundi gaano mo s'ya nakilala at gaano ka kasaya pag kasama mo s'ya.
* * *
"Louie, nakita mo ba si Zhane? Magsisimula na ahh...Hindi pa rin s'ya dumating."
Sabi ka kay Louie na may halong pag-alala.
"Hindi eh! Siguro nagpapaganda pa yun kaya male-late."
Rinig kong togon ni Louie habang nag-aayos ng damit-amerikana n'ya. Ngayong araw na kasi gaganapin ang awarding ehh at hanggang ngayon hindi pa rin dumating si Zhane.
Nag-alala na nga ako eh... What if hindi na s'ya dadating? What if huling pag-kikita na talaga namin iyon kahapon? Hindi ko man lang nahingin yung cell number n'ya at pag-sisihan ko talaga iyon habang buhay pag nagkataon. Sana nalate lang
lang s'ya. Sana nga!
"Ladies and gentlemen, please help me welcome! The awardees of Sigmund Freud 50th Excellence Award!"
Sh*t! Magsisimula na ah! Bakit wala pa s'ya?
"Ayy...sorry! Na-late ako!"
Nawala yung kaba ko kanina nang may uminsert na babae sa harap ko.
Si Zhane ito ah! Halos hindi ko na s'ya makilala dahil ibang-iba na talaga yung itsura n'ya!
Lumingon s'ya sa akin at nag-smile.
"Timing talaga yung pagdating ko. Kasisimula pa pala."
Napakaganda n'ya talaga ngayon. Bagay na bagay yung suot n'yang dress sa kanya. Sh*it nag-ma-march na pala kami.
* * *
Buong program sa kanya lang talaga nakadikit yung mga mata ko. Napakaganda n'ya talaga lalong-lalong na sa suot n'ya.
"Napakagwapo natin ahh...halos hindi kita makilala."
Bumalik lang ako sa presensya nang bumulong sa akin si Zhane at yung mga salita n'ya ang nagpaakyat ng dugo ko sa mukha.
Sh*t first time ko nag-blush ah! Parang babae naman ako nito.
Actually, kumakain na kami ngayon and obviously ka-table ko s'ya samantalang si Louie naman ay nasa kabilang lamesa.
"Ikaw rin... Napakaganda mo ngayon at nababagay sa'yo yung dress na suot mo."
"Hahahaha... Napakabolero mo talaga! Bdw, puntahan natin ang pictures natin huh...pagkatapos nating kumain dito."
"Sige ba!"
Masiglang tugon ko sa kanya. Tiningnan ko yung mukha n'ya kaso parang hindi lang s'ya tinablan sa k0mento ko sa kanya. Hindi lang s'ya nag-blush o sadyang natakpan lang ng make-up yung mukha n'ya.
Tsk...na pra-praning na yata ako eh..
* * *
"Ahh..wala naman yung picture natin dito!"
"Ah...sige...titingnan ko sa kabila. D'yan ka muna huh!"
Sabi ko kay Zhane at pumunta sa kabila. Nandito kami sa photo booth...hinahanap yung pictures namin kanina. Maraming tao kaya nakisiksik na lang kami.
Asan na kaya ang mga pictures namin? Sana maganda yung kuha ko doon nuh. Nakakahiya naman kay Zhane kung hindi.
Ay nandito lang pala.
Kinuha ko yung pictures namin. Sinama ko na lang yung ka Louie. Asan na kaya yung baklang iyon? Hindi ko s'ya nakita kanina pa ah...siguro nag-picture2x pa yun.
Wooooh! Napakasikip naman doon! Buti na lang nakalabas na ako sa siksikan.
Tiningnan ko ang pictures namin. Napakaganda talaga ni Zhane kahit kailan. Nakasuot s'ya ng purple below-knee dress at kumukurba yung dress sa katawan nya kaya mas lalong sumiksi s'ya pero kahit ganun ang suot n'ya, hindi s'ya malaswa tingnan.
Mhmm...speaking of her, asan na ba s'ya ngayon? Dito ko lang s'ya iniwan ah!
"Zhane!"
Sigaw ko sa pangalan n'ya. Asan na ba yun?
Nilibot ko yung paningin ko nagbabasakali na nasa tabi-tabi lang s'ya. Nagsimula na akong kabahan.
What if umalis na s'ya nang hindi nagpapa-alam? Naku! Hindi naman n'ya gagawin yun diba? Pero bakit hindi ko s'ya mahanap dito?
Umakyat ako sa second floor. Baka nandoon lang s'ya at pinuntahan lang yung parents n'ya o di kaya hinanap lang din n'ya si Louie para magpicture2x.
Pero kahit anong gawin ko, hindi ko s'ya mahanap pati yung parents n'ya hindi ko rin nakita.
0h si Mr. Dela Valez yun ah! Yung principal ni Zhane. Mapuntahan nga.
"Excuse me, sir! Nakita n'yo ba sina Zhane at yung parents n'ya."
"Sina Zhane ba? Naku! Kaaalis lang nila."
"S-sige po! Salamat!"
Tumakbo na ako palabas.
Sh*t! Hindi mo magagawang umalis ng walang paalam, diba, Zhane? Hindi mo yan magagawa sa akin, diba?
Kinabahan na talaga ako habang nagmamadaling tumakbo palabas. Marami akong nabangga kaya nagsorry na lang ako sa kanila.
"Please Zhane! Huwag ka munang umalis? Hindi mo pa nakuha yung litrato mo oh! At saka, hindi ko pa nakuha yung number mo."
Bulong ko sa sarili ko habang palabas ng hotel. Parang nasakluban ako ng langit at lupa nang hindi ko s'ya nakita sa labas. Parang may tinik sa aking lalamunan nang hindi ko s'ya makita sa kapaligiran.
Tiningnan ko yung pictures na hawak-hawak ko at bumuntong-hininga.
Sino nga ba ako para paaksyahan pa nya ng panahon na magpa-alam?
Pero kahit ganun, naghihinayang pa rin ako dahil hindi ko nakuha yung cell number n'ya.
Siguro, kung nakatadhana talaga na magtatagpo ulit ang landas namin dalawa, mangyayari yun diba?
Kung hindi, siguro ito na talaga ang huli naming pagkikita.
Adios Zhane!
Sana magtagpo pa ang landas nating dalalawa.
>>>End of Flashback>>>
* * *
Yun na ang huli kong pagkikita ni Zhane. Simula noon, ganun pa rin ang buhay ko...walang nagbago. Hinanap ko s'ya sa lahat ng social networking sites kaso hindi ko mahanap-hanap yung pangalan n'ya kaya pala iba yung pangalan na ginagamit n'ya.
Haiiy...natatandaan pa ba n'ya ako? 0 sadyang ako lang itong hindi makalimut?
Natupad kaya yung pangarap n'ya na maging isang guro? 0 pinagpatuloy pa rin n'ya ang kagustuhan ng mama n'ya na mag-engineer?
Saan kayang school s'ya nag-aaral?
Kung sa school s'ya namin nag-aaral, edi sana nakita ko na s'ya noon pa man.
Haiiy...ang dami ko namang katanungan. Siguro mahal ko na talaga s'ya.
Phweee...para naman akong bakla nito oh..
Ay oo nga pala, yung baklang si Louie? Asan na kaya yun? Hindi ko na s'ya nakita dahil umalis na kami kaagad. Hanggang ngayon nga nandito pa yung mga pictures naming tatlo at lagi ko itong tinitingnan sa tuwing naalala ko ang mahalagang pangyayari ng aking buhay...apat na taon na ang nakalipas...
...at yun ay ang nakilala ko si Zhane...ang babaeng matagal ko na gustong makita.
Kamusta na kaya s'ya ngayon? Siguro may boyfriend na yun. Sa ganda't talino n'ya, tiyak maraming magkagusto sa kanya...
...at isa na ako doon.
*Beep*
Uy may nag-message sa chat room ko. Matingnan nga.
Halos lumuwa yung mga mata ko sa bigla nang nakita ko kung sino ang nag-message sa akin.
Sh*t! Si Zhane ba ito?
*Chat*
Jesnien Adatel says: Mustah?
Sh*t online pala s'ya! Ano yung i-re-reply ko sa kanya?
Diba ito yung matagal ko ng hinihintay...ang makausap s'ya.
Ahh...bahala na!
Asher39_95 says:
Ok lng, thankz! Bdw, sino ka?
Sh*t! Tama ba itong reply ko sa kanya? Hindi ko ito iniexpect ah na mag-chat kami ng ganito. Nakita kong nag-ta-type na s'ya. Sh*t! Kinabahan ako ah! Ano ba itong nararamdaman ko? Parang may paru-paru sa tiyan ko.
Pusang gala naman ito! Para akong bakla nito!
Nakita kong nag-appear ng red 1 sa chat room ko. Tiyak s'ya na ito.
*click*
Jesnien Adatel says:
Hindi mo na pala ako natatandaan sah? Okay lang expected ko naman. Bdw, sorry pala huh hindi na ako nakapaalam sa inyo apat na taon na ang nakalipas. Yung mama ko kasi hinatak n'ya ako kaya ayun wala na akong pagkakataon na makapaalam. Sorry again kahit hindi mo na ako naalala. Goodbye! :(
Parang bumalik yung tinik sa dibdib ko nang nag-offline na s'ya bigla. Sh*t! Ang tanga ko naman! Bakit iyon pa ang nireply ko sa kanya? Ayan tuloy! Sh*t! Ang tanga ko talaga kahit kailan!
* * *
Lumipas ang ilang buwan at hindi ko na nakausap si Zhane simula noon. Sa kabila ng hectic schedule ko, hinihintay ko pa rin s'yang mag-online muli kaso wala pa rin...busy na yata s'ya ngayon.
"Congratz! Pre! Engineer Jes Asher Jhon Dela Salle na tayo ngayon ah!"
"Salamat pre! Sus! kung hindi mo lang binuntis yung girlfriend mo, edi sana sabay tayong grumaduate ngayon."
Pabiro kong sabi ni Zheke, isa sa barkada ko. Ay oo nga pala! Graduation namin ngay0n. Hahaiiy ang bilis talaga ng panahon. Hindi ko namalayan graduate na pala ako ngayon.
"0o nga eh..hahahah pero okay lang, hindi ko naman pinagsisihan eh. At least may junior na ako ngayon. Eh..ikaw kailan pa? After 10 years? Hahahaha ang tagal naman noun."
"Tarantado ka talaga kahit kailan!"
Birong tugon ko sa kanya.
"Wow! Suma cumlaude ang NGSB (No Girlfriend Since Birth) natin ahh!"
Wika naman ni Blue, isa rin sa mga barkada ko.
"Ulol mo pre! Eh ikaw nga d'yan Magna cumlaude kaso iniwan ng girlfriend dahil sumama sa iba."
Birong sabi ko naman sa kanya. Hindi naman totoong iniwan s'ya. In fact, ang sweet nga nila sa isa't isa. Fynn ang pangalan ng gf n'ya.
(Guyz naala n'yo pa sina Blue at Fynn sa Math Love Story? Sila yun! Kung hindi n'yo pa nabasa, basahin n'yo na lang po. Cute din yung story nila.)
"Hahaha gago ka talaga pre kahit kailan. Anyway speaking of Fynn, asan na ba yung babaeng yun? Nandito lang yun kanina ah!"
"Hoy! Blue!"
Nilingon namin si Fynn nang tinawag n'ya ang pangalan ni Blue. Papunta na pala s'ya dito. Pero teka, bakit may kasama s'yang pamilyar na babae.
"0y, babe, nandito ka lang pala!"
Nakita kong humalik sa cheek ni Fynn si Blue kaso hinarangan ng kamay n'ya kaya ayun, hindi natuloy.
Si Fynn talaga kahit kailan. Binabawi ko na ang compliment ko sa kanila.
"Tsk..napakaarte naman ng babaeng ito kahit kailan."
Bulong ni Blue sa sarili n'ya kaso napalakas yata o sadyang malakas lang talaga ang pandinig ni Fynn.
"Huh! May sinabi ka?"~Fynn
"Wala! Anyway, kasama mo pala yung cousin mo. Hi Chiell!"~Blue
Halos lumuwa ang mga mata ko sa bigla nang namukhaan ko kung sino yung pinsan ni Fynn na tinatawag ni Blue na Chiell.
Gumuhit ng ngiti ang mga labi n'ya nang tiningnan n'ya ako sa mga mata.
"Hi Ash! Long time no see huh! Kamusta?"
"ZHANE!"
*The End*
De joke lang...kayo naman hindi mabiro. Hahahahaha...
*Her P.O.V.*
Graduation ngayon ng pinsan kong si Fynn at yung 5 years boyfriend n'yang si Blue. Graduate silang dalawa ng engineering samantalang ako naman ay last year pa nag-graduate ng education. Oo natupad yung pangarap ko na maging guro at isa na akong lisenced math teacher sa high school alma-mater ko. Chiell ang tawag nila sa akin...short for Archielle. Isa lang naman ang tumatawag sa akin ng Zhane eh at yun ay si Ash na friend ko sa fb.
"Exuse me muna guyz, huh! May tumatawag."
Sabi ko sa kanila nang nagring yung cp ko. Pero nafeel ko pa rin na sinusundan ako ng tingin ni Ash.
Lumabas ako ng gym dahil maingay sa loob.
Pagkatapos ay sinagot ko na yung tumatawag sa akin...si mama pala.
"Hello, ma!"
"Chielle! Asan ka ngayon?"
"Nandito sa graduation ni Fynn!"
"Naku! Pumunta ka dito dali!"
"Huh! Bakit?"
"Ahh...basta pumunta ka na dito! Bilis!"
"Ah...sige ma! Mag-papaalam muna ako nila.."
"Ahh...naku! Huwag na! Sa text ka na lang magpa-alam."
"Pero--"
"Bilisan mo na! Dali!"
"Ah! Sige po!"
Pagkatapos, ini-off ko yung cp ko at nagmamadaling...
...bumalik sa gym para magpa-alam nila Fynn. Syempre ayaw ko namang maulit yung nangyari 4 years ago nuh ng walang paalam kaya pinagsisihan ko iyon habang buhay.
Pagkatapos kong nagpa-alam na may halong paghihinayang, pumunta agad ako sa bahay.
Napaka naman oh! About lang pala sa pagtuturo ko sa ibang school ang importanteng sasabihin ni mama dito sa akin kaya medyo nairita rin ako ng kunti.
* * *
Jesnien Adatel says:
Pasensya na noong isang araw, huh, hindi ako masyadong nakapaalam sa inyo.
Asher39_95 says:
Ok lang, at least nag-paalam ka diba?
Ngumiti na lang ako sa reply ni Ash kahit paano ay may commu na kami at thanks sa facebook.
Naging mas madalas pa yung pag-cha-chat namin ni Ash at naging mas malapit pa kami sa isa't-isa. Nagpapalitan na rin kami ng number sa wakas. Palagi kaming nagte-text at tumatawag sa isa't-isa. Madalas rin kaming nag-COCOL (coffee-out-coffe-out lang) hanggang isang araw ay umamin ng nararamdaman si Ash dito sa akin. Noon pa man, gusto ko na s'ya kaya pagkalipas ng apat na buwan ng pagpupursige sa panliligaw n'ya sa akin, sinagot ko na s'ya.
Napakabilis talagang tumakbo ng panahon. Hindi ko namalayan 8TH ANNEVERSARY na pala namin ngayon.
Nandito na ako ngayon sa main gate ng school na pinagtuturuan ko ngayon pero teka, bakit napakatahimik yata ng paligid ngayon at ang kapaligiran... bakit napakaraming red roses petals na nakakalat sa lupa.
Mhm..i smell something strange dito huh! Bakit kinabahan na lang ako bigla?
Pusang gala!
Nahahawa na yata ako sa expression ni Ash oh!
Pumunta na ako sa ground para sa flag ceremony sana kaso...
Napaaga ba ako o sadyang late lang talaga yung mga estudyante?
Napakatahimik kasi sa kapaligiran ehh parang desyerto sa sobrang tahimik.
Tiningnan ko yung wrist watch ko.
Alas syente untop na ahh...pero bakit walang katao-tao sa kapaligiran. Nanaginip ba ako o ano?
"Maam, para sa'yo!"
Halos tumalon ako sa bigla nang may sumulpot na isang estudyante sa paligid.
Asan na yun? Bakit nawala na lang parang bula?
Tiningnan ko kung ano ang binigay ng bata
dito sa akin.
Isang white rose pala na paborito kung bulaklak.
Inamoy ko ito.
Napaka relaxing talaga ng amoy n'ya. Sa pag-amoy ko nito, hindi ko namalayan na may nahulog na papel pala mula dito.
Kinuha ko ito at tiningnan.
"To" ang nakalagay sa sulat.
Gumuhit ng ngiti ang labi ko.
Parang kilala ko na kung sino ang nagpamigay ng white rose na ito.
Pagkatapos kung binasa ang sulat, may isang estudyante na naman ang nag-abot ng white rose sa akin. Ngumiti lang ako sa kanya at nagtanong...
"Si sir Ash ba ninyo ang nagpasimuno ng kalokohan nito?"
Ngumiti lang ang bata sa akin at sinabi...
"Secret..." pagkatapos ay tumakbo na s'ya.
Binasa ko ang nakasulat at sinabi dito...
"my"
Sunod-sunod na ang pagtanggap ko ng white roses at ang nabuong salita ay...
"To"
"my"
"future"
"Misis"
"Zhane"
"Archielle"
"Datale"
Nang binilang ko, pito lahat so i assume na may pangwalo pa at ang mag-abot sa akin nito ay si Ash na kaso hindi ehh kundi isang cute na 3 year-old girl ang nagbigay sa akin ng white rose na nagsuot ng cute na damit na may facebook logo.
Waaaaah...ang cute n'ya! Sana may ganito din akong cute na baby girl pag nakaanak na ako.
Lumuhod ako sa harap n'ya para ma-level ko yung height n'ya pagkatapos binigay n'ya sa akin ang pagngwalong white na may malapad na ngiti pagkatapos nag-lean s'ya sa akin at bumulong sa tenga ko.
"Mag-friend request ako sa'yo huh sana i-accept mo."
I chuckle pagkatapos kong narinig yung binulong ng bata dito sa akin pagkatapos binulongan ko rin s'ya na may tuwa sa mga mata...
"Huwag kang mag-alala...hahanapin ko yung pangalan mo para ako na lang ang mag-friend request mo. Malakas ka sa akin eh!"
Pagkatapos ginulo ko yung buhok n'ya at saka tumakbo ang bata na may tuwa. Tumayo na lang ako at binasa ang sulat.
Natawa na lang ako sa nabuo kong salita...
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle,"
Okay! Parang alam ko na ang kasunod na salita ahh....
Hindi ko inexpect na ngayon n'ya ito gagawin...
"Eheem!"
Narinig kong may nag-eheem sa likuran ko kaya nilingon ko ito at hindi nga ako nagkakamali...si Mr. Dela Velez pala...yung principal namin.
Natawa na lang ako sa sa suot n'ya. Isang white t-shirt na may malaking logo ng facebook sa gitna na nakasulat.
Proposal request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako.
Anong klaseng pagpipilian naman yan?
"Oy, Sir, nandito ka rin pala."
"Sinali ako sa kalokohan ng facebook friend mo kaya heto ako ngayon, basahin mo, huh!"
Nakita kong tumalikod si Sir at may malaking letra na nakaprint sa likod ng t-shirt n'ya. Binasa ko ito ng malakas.
"WILL"
Nanatiling tumalikod si Sir habang isa't isa namang dumating yung pinaka-close na teacher ko na si Janine at yung dalawang bestfriend kong si Liez at Fynn.
Pareho-pareho din sila ng suot kaso iba't-iba yung word na nakalagay sa likod ng t-shirt nila. At ang nabuo kong salita galing sa kanila ay,
WILL YOU MARRY..
"So asan na yung panghuling salita?"
Tanong ko ni Fynn na may halong pagtataka. Gumuhit ng ngiti yung mga labi n'ya pagkatapos ay nagsalita s'ya,
"Pumikit ka muna!"
"Huh! Bakit kaylangan ko pang pumikit?"
"Basta pumikit ka na lang!"
Pumikit na lang ako gaya ng sabi n'ya. After 15 seconds,
"Ang tagal naman n'yan! Pwede ko na bang ibuka yung mga mata ko?"
Sabi ko sa kanya na may tonong pag-iinip.
"O sige pwede nah!"
Masiglang sabi ni Fynn dito sa akin kaya dahan-dahan kong binuka yung mga mata ko.
At first blurt pa yung paningin ko pero ngayon...
"Wow! Is this for real?"
Namangha ako sa tuwa nang nakita ko yung paligid. Parang nagtotal transform talaga s'ya in just a blink.
Ang theme color ng paligid ay pinaghalong white at blue na parang sa facebook.
Nilibot ko yung paningin ko. Ang daming mga white at blue baloons sa paligid. At yung mga red petals ay nakakalat lang sa lupa. Naka-decorate din yung mga white roses sa tabi at ngayon ko lang nakita na may malaking tarpaulin pala sa stage na nakasulat.....
Happy 8th Anneversarry My future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle.
Your boyfriend request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako sa nakasulat pati pa naman tarpaulin... facebook logo pa rin ang background.
Na-iintriga na ako nito huh!
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle--"
Narinig kong nagsalita si Ash sa stage gamit ang microphone. Finally, nagpakita na rin s'ya!
Kaso...lumuhod s'ya sa harapan ko at binuksan yung maliit na kahon na may nakalagay na ring sa loob.
Tinakpan ko yung bibig ko dahil sa tuwa samantala ang mga luha ko naman ay unti-unting nagbabagsakan dulot ng saya.
Hindi ko iniexpect na ngayon n'ya gagawin ito.
This marriage proposal is beyond my imagination and far from my expectation.
Narinig kong inulit n'ya yung sinabi n'ya kanina habang nakaluhod sa harap ko dala-dala yung velvet box na may diamond ring sa loob. Our eyes ,both, look straight with each other. I feel his sincerity and love the way he looks straight to my eyes.
"To my future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle, I may not be the perfect man in this world, but I swear to God that I will be the best husband in the world. I may not be the perfect husband of yours, but I swear to God that I always love you to the infinity and beyond. In sickness and in health, in richer and in poorer, I swear to God that I'm always be in your side. My love for you is like a post in facebook, they may hundreds of people who will like you, but no one of them will love you the way I do. My love for you may compare to a notification in facebook, it is always updated to you. My heart is like a chat room in facebook, no matter how many people whom my eyes laid upon, you're the only one whom always searching to my heart. Zhane, if you given me a chance to grow old with you, can you accept my proposal request for you?---"
Tuloy-tuloy na ang pagdaloy ng luha ko dahil sa saya habang nakikinig sa kanyang mga salita. Parang huminto yung mundo ko nang tanungin n'ya sa akin ang pinakahihintay kong katanungan mula sa kanya.
"Zhane Archielle Datale, will you marry me?"
Sasagot na sana ako ng 'yes' kaso
may karugtong pala yung katanungan n'ya.
"Accept now or Yes lang yung sagot."
Natawa naman ako sa sinabi n'ya. Parang friend request lang sa facebook, huh. May accept now or yes pang nalalaman...para
namang may choices pa ako.
Then, a playful idea brought to my mind.
Tingnan nga natin kung ano ang magiging reaksyon n'ya.
"What if wala sa mga choices mo ang kasagutan ko, anong gagawin mo?"
Sabi ko sa kanya na may hamon sa mga salita. Natigilan s'ya sa sinabi ko pati rin yung mga tao sa paligid. Ngayon ko lang narealize, ang rami palang nanonood sa amin. May nagve-vedeo pa! Sosyal!
Tinitigan ko s'ya ng maigi kaso biglang gumuhit ng mapanglarong ngiti yung mga labi n'ya at nagsasabing...
"Edi...hahalikan kita sa harap ng mga bata! Hindi mo naman yun gusto diba?"
Nag-smirk pa s'ya sa akin pagkatapos n'yang sabihin iyon.
Pusang-gala naman ito oh! Muntik ko ng makalimutan si Engr. Asher Dela Salle pala yung kaharap ko ngayon.
No choice..
"Accept now!" na lang yung sagot ko. Para namang mag-No-no pa ako nito nuh.
Ang swerte ko na kaya.
"Anyway, dito muna magtatapos yung facebook love story naming dalawa. Sa uulitin!"
Ash <3 Zhane
P.S: Paki add-friend na lang po ako sa facebook n'yo. Just search my profile name, Jesnien Adatel.
Kitakitz! :)
*The End*
*Facebook Love Story: Friend Request*
By Ms. jesnien 39_95
*His P.O.V*
Sa panahon ngayon, uso na ang social networking sites pero sa di ko inaasahan dito ko lang pala makikita ang aking matagal ng hinahanap....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. si Ms. RIGHT WOMAN
Corny ba?
Pwes! Pasensya na mga dude dahil ganito lang talaga kaming mga lalaki mainlab o sadyang ako lang talaga itong tinamaan ni kupido kaya naging corny na yung mga kataga ko.
Ah basta... basahin nyo na lang ang facebook love story ko na pinamagatang...
FRIEND REQUEST
Jesnien Adatel:
Accept friend or Not Now
* * *
Hay! Napakaboring naman ng summer ko ngayon.
Yung mga barkada?
Ayun...may kanyang-kanyang lakad ngayong araw kaya heto ako ngayon, naiinip na sa bahay dahil walang kalaro sa basketball.
Mga pusang-gala naman yun! Iniwan na lang ako mag-isa. Haaaiyyyy...makalaro na lang nga ng dota.
Inistart ko na yung computer pagkatapos, ay naglog-in na ng account.
Mhm makafacebook nga...matagal-tagal ko na rin itong hindi binuksan.
*Log in*
asher39_95@yahoo.com
username
*******
password
*click*
Loading........
Loading........
Hala! Ang dami naman ng nag friend request...matingnan nga.
*click*
Mga pusang-ligaw!
Kunti lang naman ang kilala ko dito ehh!
*click*
*Not Now*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
FUDGE NAMAN UH!
Bakit ang dami nila?
Hay mga tao naman ngayon basta-basta na lang mag-friend request kahit hindi nila kilala basta ang importante ay makarami sila ng 'Friend' para sa ganun maraming maglike sa selfy2x nila. Tsk! Napaka extrovert naman nila kung ganun! (eheeem... sapul ako doon ah..)
click
*Not now*
*Not now*
*Not now*
*Not now*
Hay nakakainip naman nito uh...makad0ta na lang kaya!
Mag-sa-sign out na sana ako nang may nahigip ang dalawang pares ng mga mata ko ng isang profile pic sa nag-friend request ko.
Jesnien Adatel
Accept friend or Not Now
"Sh*t! S'ya ba ito?"
Napamura na lang ako sa tuwa ng nakita ko ang babaeng matagal ko ng hinahanap.Hindi na ako nagdadalawang-isip pa na i-accept ang friend request n'ya. Sh*t! Muntik na yun ah!
Binuksan ko agad yumg fb profile nya at....
....totoo nga! S'ya nga ito. Pero bakit Jesnien Adatel ang profile name n'ya? Hindi nya naman ito totoong pangalan ah!
Ahh...kaya pala hindi ko mahanap-hanap yung pangalan nya sa fb....iyon pala hindi yung totoong pangalan nya ang ginamit nya.
Hahaiiiy....apat na taon ko na rin syang hinahanap pero ngayon, mapaglaro talaga ang tadhana. Kung saan sumuko na ako sa paghahanap, sya naman ang nakahanap sa akin.
Ito na ba yung sign na hinahanap ko?
Kung oo, paano magtatagpo ang landas namin ulit?
Teka, saan ko nga ba s'ya unang nakita?
Syempre hindi ko ito malilimutan nuh!
>>>flashback>>>
4 years ago...
"Pssst..Pssst...Yung lalaking nagtext-text! Hoy!"
Pusang-gala! Sino naman yung nilalang na sumisitsit sa akin.
Nilingon ko yung nasa likod ko. Halos nakasalubong na ang kilay ko dahil sa pikon.
"Excuse me! Pinasabi ni Maam na tsaka na lang raw magtext-text pagkatapos ng rehearsal."
Sabi ng babae dito sa akin.
Toknining naman ito oh!
Hindi naman ako nagtext2x ehhh...naglalaro lang ako ng angry-bird.
Napakaboring kasi dito!
"Okay!"
Sabi ko na lang tsaka isunuksok ang cp ko sa bulsa at lumingon na sa harap.
Saan nga ba ako ngayon?
Ay oo! Nandito pala ako ngayon sa Golden White Hotel.
0o! Hotel s'ya!
Dito kasi gaganapin ang 50th Awarding Rites Sigmund Freud Excellent Award at syempre inbitado ang school namin at ako ang representative.
"To all the valedictorians in this City as the awardee of this greatest anual event..."
Hala magsisimula na pala ang rehearsal. Buti naman!
Inayos ko na ang sarili ko while falling in line.
0o para din itong graduation march kaso ang mga graduates ay lahat ng mga valedictortorian sa lungsod namin. Inipon-ipon kami lahat para gawaran ulit ng award.
Ewan ko ba kung bakit may ganito pa eh katatapos lang kasi ng graduation namin.
"Sino dito si Zhane Archielle Datale?"
"Ahm ako po!"
Sabi ng babae na sa likuran ko na sumitsit sa akin kanina.
Ahhh...Zhane pala ang pangalan nya.
"Okay, Ms. Datale, dito ka sa harapan ni...Ikaw ba si Jes Asher Jhon Dela Salle?"
"Opo!"
Sagot ko sa ginang nang tinanong n'ya ang pangalan ko.
"Okay! Dito ka sa likuran ni Ms. Datale. Paki-abante lang ng kunti. Alphabetical order kasi ito kaya ganun."
Umabante na lang ako ng kunti nang uminsert yung sumitsit na babae sa akin kanina.
Ang liit pala ng babaeng ito eh...shoulder level lang s'ya sa akin. Height ba ito ng 4rth year student? Mas matangkad pa yata ang grade 6 student kaysa sa kanya eh!
Tsk...
"Next! Sino sa inyo si Jay Louie Debrada?"
"Ma'am! Ako po!"
Yung bakla sa likuran naman ang nagtaas ng kamay.
"0kay! Dito ka sa likuran ni Mr. Dela Salle."
"Sige po!"
Sagot naman ng bakla sa ginang. Naramdaman ko na pumunta sa likuran ko yung bakla samantala yung ginang naman ay nagtuloy-tuloy lang sa pagtawag ng pangalan.
"Pssst... Dela Salle... Pssst... Hoy!"
Pusang-gala!
Bakit uso ngayon ang pagsitsit sa akin! Yung bakla sa likuran ko naman ngayon ang nag-sitsit. Nakita kong lumingon saglit yung babae sa harapan ko pagkatapos ay humarap na ulit sa harapan.
"Hoy Asher! Pssst... Hoy! Naririnig mo ba ako?"
Bwiset ng baklang ito oh!
"Bakit ba?"
Sabi ko sa kanya nang lingunin ko sya habang salubong naman ang mga kilay ko sa pikon.
"Ayy...sorry! Nagalit ka yata!"
Panimula nung bakla na parang kinikilig na ewan.
"By the way, ikaw ba yung Dela Salle na naging champion sa Math Quiz bee? Isa ako sa naging kalaban mo doon. 3rd placer lang yung nakuha ko."
"0h I see!"
Sagot ko naman. Asan doon? Eh marami na akong nasalihan eh. Hindi lang sa pagmamayabang pero champion ako sa lahat na sinalihan ko.
Sabi nila matalino raw ako sa klase. Naku! Napakabarumbado ko nga pag barkada na ang kaharap ko.
"Ako pala si Louie. Asher right?"
Nag-nod na lang ako bilang kasagutan. Pagkatapos lumingon na sa harapan. Nakita kong lumingon sa akin yung babae kanina. Zhane yata yung pangalan.
Haiiiiy...napakoboring naman ngayong araw na ito!
* * *
"Hahahaha... grabe! Totoo ba yan?"
-Zhane
"Oo, totoo nuh! Hindi lang ito basta-basta na chismiz! Ako mismo ang nakabasa sa article."-Louie
"So you mean, yan si Sigmund Freud hindi isang tunay na lalaki? Sa likod ng kanyang makakapal na bigote ay isang pusong babae?"
Tanong ko naman kay Louie. Grabe! Parang babawiin ko na yata yung sinabi ko kanina na napakaboring ngayon araw na ito. Hindi naman pala eh. In fact, ang saya nila kasama. Parang kami lang yata tatlo ang maingay dito, nagtatawanan na parang may sariling mundo. At nalaman ko rin na nakalaban ko si Louie ng Math Quiz Bee noong March 13 sa DEP-ED at si Zhane yung naging 2nd placer kasunod sa akin.
"Tumpak! Alam nyo ba yan si Mr. Freud ay may HD sa kanyang assistant."~Louie
"HD?"
Tanong ko naman.
"HD! Hidden Desire!
Si Zhane naman yung nakasagot sa tanong ko.
"Ah I see!"
Grabe! Ang dami nilang alam ah! Sa kanila ko lang rin nalaman na ang MOMOL pala ay Make Out-Make out lang at yung HOHOL ay Hang Out-Hang Out lang samantala yung COCOL ay coffee-out-coffe-out lang.
* * *
Lumipas ang tatlong araw at last day na ng rehearsal namin. Sa loob ng maikling panahon ay naging close kaming tatlo. Si Zhane yung pinakaclose ko sa dalawa. Umabsent kasi ng isa araw si Louie at half-day lang sya ngayong araw na ito. Kahit wala siya, nagkwe-kwentuhan at nagtatawanan pa rin kami ni Zhane, palabiro pala ang babaeng ito kaya naging mas close pa kami.
"By the way guyz, last day na ng rehearsal natin at hindi ko pa rin alam yung course na kukunin n'yo. Ikaw yung una Ash. Ano yung kukunin mo sa college?"~Louie
"Akin? Siguro Mechanical Engeneering, eh ikaw Zhane,ano sa'yo?"
Tanong ko naman sa kanya. Nakita ko s'yang ngumiti ng kunti kaso yung mga mata naman n'ya ay parang malungkot.
"Akin? Education yata kaso parang malabo na
eh..."
"Huh? Bakit malabo?"
Tatanungin ko sana sana s'ya ng bakit kaso naunahan na ako ni Louie.
"Pina-enroll na kasi ako ni mama sa Engeneering ehh kaya malabo na yung kagustuhan ko na mag-education."
"Grabe naman yung mama mo! Napakalemera!"
Komento naman ni Louie sa kanyang sinabi. Nakita kong gumuhit ng ngiti ang labi niya samantalang hindi naman naki-cooperate yung mga mata n'ya.
Bakit kaya ayaw ng mama n'ya sopurtahan s'ya?
Pusang-gala naman yung mama n'ya! Ang sarap hampasin ng dumi ng aso.
Pero syempre joke lang yun nuh! Mahirap na! Baka magalit si Zhane sa akin. Kahit paano nanay pa rin n'ya iyon.
Ay oo nga pala! Muntik ko ng malimutan!
"By the way guyz, sa tagal na natin sa pagkwe-kwentuhan hindi pa tayo nagpapalitan ng cell number!"
Sabi ko sa kanilang dalawa kaso...
"Ladies and Gentlemen, please help me welcome! The awardees of 5oth Exellence---"
"Ay magsisimula na pala! Mamaya na lang guyz!"
Sabi ko sa kanilang dalawa nung nag-intro na ang MC. Nag-nod lang silang dalawa bilang tugon.
* * *
"Sige guyz! Dito na lang ako! Ingat kayo sa pag-uwi! At wait, magpaganda kayo tomorrow, huh! Babosh!"
Paalam ni Louie dito sa amin. Tapos na kasi yung final reheasal at papauwi na kami. Haiy...ang bilis pala ng araw nuh... hindi ko namalayan, bukas na pala yung grand event.
"Ash, dito na lang ako, huh! Kita-kitz na lang bukas!"
Masiglang paalam ni Zhane dito sa akin pagkatapos ay umalis na s'ya.
"Zhane, sandali!"
Tawag ko sa kanya at luming0n naman s'ya sa akin agad na may pagtataka.
"Bakit?"
"Hatid na kita! Saan ba yung sakayan mo?"
"Naku, huwag nah! Malapit lang naman dito ehh!"
"No! I insist!"
"Sige! Ikaw ang bahala!"
Nagshrug lang s'ya bilang pag-sang-ayon pagkatapos tumakbo na ako papunta sa kanya para masabayan s'ya sa paglalakad.
"Bdw, narinig mo ba kagabi? Ini-on-air ni Jhake yung ii-speech nya bukas doon sa radyo? 93.9 ifm yung station. Ang galing nga n'ya eh!"-Zhane
"Sinong Jhake?"
Takang tanong ko sa kanya. Siguro crush n'ya ito pero bakit may kirot sa dibdib ko nang sinabi nya iyon?
"Si Jhake... yung mag-ii-speech sa atin bukas sa event. S'ya yung mag-di-deliver ng valedictory speech natin bukas."
"Ahh... akala ko crush mo yun."
Pabulong kong sabi sa kanya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
"Ahh wala... sabi ko mahilig ka pala sa mga ganyan."
"Ang alin? Yung pagkikinig ko ng radyo? Naku! Adik talaga ako ng ifm. Idol na idol ko yang sina Dj radjcliffe, dj robrider at lal0ng lalo na yang si dj randi."
"Talaga! Siguro gusto mo rin mag dj nuh... kagaya nila?"
"Hala! Ang galing mo namang manghuhula! Siguro tita mo yang si Madame Auring nuh!"
Nginitian ko lang s'ya bilang tugon. Grabe! Ang saya n'yang kausap. Sana palagi kaming ganito nuh. Kapag s'ya kasi ang kasama ko parang ang bilis ng oras.
Gusto ko na yata s'ya eh...
"Ay oo nga pala Zhane...yung cell num--"
"Beep...beep..beep..."
Hindi natapos yung sasabihin ko sa kanya nang huminto na yung jeep na sasakyan niya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
Ani ni Zhane habang pasakay na ng jeep.
"Ah...bukas na lang!"
Sabi ko habang nakatayo sa harap ng jeep.
"Sige, bukas na lang! Salamat sa paghatid."
Sabi n'ya pagkatapos sumakay na ng jeep.
Nag-nod lang ako at nag-bye sa kanya habang sya naman ay dumangaw lang sa bintana at nag-bye rin sa akin na may ngiti sa mga mata.
Tiningnan ko ang papalayong jeep na sinasakyan n'ya at bumontong-hininga nang nawala na ito sa paningin ko.
Siguro gusto ko na s'ya kahit sa loob ng maikling panahon ko lang s'ya nakilala.
Hindi naman nasusukat ang pagkagusto ng isang tao sa panahon diba? Kundi gaano mo s'ya nakilala at gaano ka kasaya pag kasama mo s'ya.
* * *
"Louie, nakita mo ba si Zhane? Magsisimula na ahh...Hindi pa rin s'ya dumating."
Sabi ka kay Louie na may halong pag-alala.
"Hindi eh! Siguro nagpapaganda pa yun kaya male-late."
Rinig kong togon ni Louie habang nag-aayos ng damit-amerikana n'ya. Ngayong araw na kasi gaganapin ang awarding ehh at hanggang ngayon hindi pa rin dumating si Zhane.
Nag-alala na nga ako eh... What if hindi na s'ya dadating? What if huling pag-kikita na talaga namin iyon kahapon? Hindi ko man lang nahingin yung cell number n'ya at pag-sisihan ko talaga iyon habang buhay pag nagkataon. Sana nalate lang
lang s'ya. Sana nga!
"Ladies and gentlemen, please help me welcome! The awardees of Sigmund Freud 50th Excellence Award!"
Sh*t! Magsisimula na ah! Bakit wala pa s'ya?
"Ayy...sorry! Na-late ako!"
Nawala yung kaba ko kanina nang may uminsert na babae sa harap ko.
Si Zhane ito ah! Halos hindi ko na s'ya makilala dahil ibang-iba na talaga yung itsura n'ya!
Lumingon s'ya sa akin at nag-smile.
"Timing talaga yung pagdating ko. Kasisimula pa pala."
Napakaganda n'ya talaga ngayon. Bagay na bagay yung suot n'yang dress sa kanya. Sh*it nag-ma-march na pala kami.
* * *
Buong program sa kanya lang talaga nakadikit yung mga mata ko. Napakaganda n'ya talaga lalong-lalong na sa suot n'ya.
"Napakagwapo natin ahh...halos hindi kita makilala."
Bumalik lang ako sa presensya nang bumulong sa akin si Zhane at yung mga salita n'ya ang nagpaakyat ng dugo ko sa mukha.
Sh*t first time ko nag-blush ah! Parang babae naman ako nito.
Actually, kumakain na kami ngayon and obviously ka-table ko s'ya samantalang si Louie naman ay nasa kabilang lamesa.
"Ikaw rin... Napakaganda mo ngayon at nababagay sa'yo yung dress na suot mo."
"Hahahaha... Napakabolero mo talaga! Bdw, puntahan natin ang pictures natin huh...pagkatapos nating kumain dito."
"Sige ba!"
Masiglang tugon ko sa kanya. Tiningnan ko yung mukha n'ya kaso parang hindi lang s'ya tinablan sa k0mento ko sa kanya. Hindi lang s'ya nag-blush o sadyang natakpan lang ng make-up yung mukha n'ya.
Tsk...na pra-praning na yata ako eh..
* * *
"Ahh..wala naman yung picture natin dito!"
"Ah...sige...titingnan ko sa kabila. D'yan ka muna huh!"
Sabi ko kay Zhane at pumunta sa kabila. Nandito kami sa photo booth...hinahanap yung pictures namin kanina. Maraming tao kaya nakisiksik na lang kami.
Asan na kaya ang mga pictures namin? Sana maganda yung kuha ko doon nuh. Nakakahiya naman kay Zhane kung hindi.
Ay nandito lang pala.
Kinuha ko yung pictures namin. Sinama ko na lang yung ka Louie. Asan na kaya yung baklang iyon? Hindi ko s'ya nakita kanina pa ah...siguro nag-picture2x pa yun.
Wooooh! Napakasikip naman doon! Buti na lang nakalabas na ako sa siksikan.
Tiningnan ko ang pictures namin. Napakaganda talaga ni Zhane kahit kailan. Nakasuot s'ya ng purple below-knee dress at kumukurba yung dress sa katawan nya kaya mas lalong sumiksi s'ya pero kahit ganun ang suot n'ya, hindi s'ya malaswa tingnan.
Mhmm...speaking of her, asan na ba s'ya ngayon? Dito ko lang s'ya iniwan ah!
"Zhane!"
Sigaw ko sa pangalan n'ya. Asan na ba yun?
Nilibot ko yung paningin ko nagbabasakali na nasa tabi-tabi lang s'ya. Nagsimula na akong kabahan.
What if umalis na s'ya nang hindi nagpapa-alam? Naku! Hindi naman n'ya gagawin yun diba? Pero bakit hindi ko s'ya mahanap dito?
Umakyat ako sa second floor. Baka nandoon lang s'ya at pinuntahan lang yung parents n'ya o di kaya hinanap lang din n'ya si Louie para magpicture2x.
Pero kahit anong gawin ko, hindi ko s'ya mahanap pati yung parents n'ya hindi ko rin nakita.
0h si Mr. Dela Valez yun ah! Yung principal ni Zhane. Mapuntahan nga.
"Excuse me, sir! Nakita n'yo ba sina Zhane at yung parents n'ya."
"Sina Zhane ba? Naku! Kaaalis lang nila."
"S-sige po! Salamat!"
Tumakbo na ako palabas.
Sh*t! Hindi mo magagawang umalis ng walang paalam, diba, Zhane? Hindi mo yan magagawa sa akin, diba?
Kinabahan na talaga ako habang nagmamadaling tumakbo palabas. Marami akong nabangga kaya nagsorry na lang ako sa kanila.
"Please Zhane! Huwag ka munang umalis? Hindi mo pa nakuha yung litrato mo oh! At saka, hindi ko pa nakuha yung number mo."
Bulong ko sa sarili ko habang palabas ng hotel. Parang nasakluban ako ng langit at lupa nang hindi ko s'ya nakita sa labas. Parang may tinik sa aking lalamunan nang hindi ko s'ya makita sa kapaligiran.
Tiningnan ko yung pictures na hawak-hawak ko at bumuntong-hininga.
Sino nga ba ako para paaksyahan pa nya ng panahon na magpa-alam?
Pero kahit ganun, naghihinayang pa rin ako dahil hindi ko nakuha yung cell number n'ya.
Siguro, kung nakatadhana talaga na magtatagpo ulit ang landas namin dalawa, mangyayari yun diba?
Kung hindi, siguro ito na talaga ang huli naming pagkikita.
Adios Zhane!
Sana magtagpo pa ang landas nating dalalawa.
>>>End of Flashback>>>
* * *
Yun na ang huli kong pagkikita ni Zhane. Simula noon, ganun pa rin ang buhay ko...walang nagbago. Hinanap ko s'ya sa lahat ng social networking sites kaso hindi ko mahanap-hanap yung pangalan n'ya kaya pala iba yung pangalan na ginagamit n'ya.
Haiiy...natatandaan pa ba n'ya ako? 0 sadyang ako lang itong hindi makalimut?
Natupad kaya yung pangarap n'ya na maging isang guro? 0 pinagpatuloy pa rin n'ya ang kagustuhan ng mama n'ya na mag-engineer?
Saan kayang school s'ya nag-aaral?
Kung sa school s'ya namin nag-aaral, edi sana nakita ko na s'ya noon pa man.
Haiiy...ang dami ko namang katanungan. Siguro mahal ko na talaga s'ya.
Phweee...para naman akong bakla nito oh..
Ay oo nga pala, yung baklang si Louie? Asan na kaya yun? Hindi ko na s'ya nakita dahil umalis na kami kaagad. Hanggang ngayon nga nandito pa yung mga pictures naming tatlo at lagi ko itong tinitingnan sa tuwing naalala ko ang mahalagang pangyayari ng aking buhay...apat na taon na ang nakalipas...
...at yun ay ang nakilala ko si Zhane...ang babaeng matagal ko na gustong makita.
Kamusta na kaya s'ya ngayon? Siguro may boyfriend na yun. Sa ganda't talino n'ya, tiyak maraming magkagusto sa kanya...
...at isa na ako doon.
*Beep*
Uy may nag-message sa chat room ko. Matingnan nga.
Halos lumuwa yung mga mata ko sa bigla nang nakita ko kung sino ang nag-message sa akin.
Sh*t! Si Zhane ba ito?
*Chat*
Jesnien Adatel says: Mustah?
Sh*t online pala s'ya! Ano yung i-re-reply ko sa kanya?
Diba ito yung matagal ko ng hinihintay...ang makausap s'ya.
Ahh...bahala na!
Asher39_95 says:
Ok lng, thankz! Bdw, sino ka?
Sh*t! Tama ba itong reply ko sa kanya? Hindi ko ito iniexpect ah na mag-chat kami ng ganito. Nakita kong nag-ta-type na s'ya. Sh*t! Kinabahan ako ah! Ano ba itong nararamdaman ko? Parang may paru-paru sa tiyan ko.
Pusang gala naman ito! Para akong bakla nito!
Nakita kong nag-appear ng red 1 sa chat room ko. Tiyak s'ya na ito.
*click*
Jesnien Adatel says:
Hindi mo na pala ako natatandaan sah? Okay lang expected ko naman. Bdw, sorry pala huh hindi na ako nakapaalam sa inyo apat na taon na ang nakalipas. Yung mama ko kasi hinatak n'ya ako kaya ayun wala na akong pagkakataon na makapaalam. Sorry again kahit hindi mo na ako naalala. Goodbye! :(
Parang bumalik yung tinik sa dibdib ko nang nag-offline na s'ya bigla. Sh*t! Ang tanga ko naman! Bakit iyon pa ang nireply ko sa kanya? Ayan tuloy! Sh*t! Ang tanga ko talaga kahit kailan!
* * *
Lumipas ang ilang buwan at hindi ko na nakausap si Zhane simula noon. Sa kabila ng hectic schedule ko, hinihintay ko pa rin s'yang mag-online muli kaso wala pa rin...busy na yata s'ya ngayon.
"Congratz! Pre! Engineer Jes Asher Jhon Dela Salle na tayo ngayon ah!"
"Salamat pre! Sus! kung hindi mo lang binuntis yung girlfriend mo, edi sana sabay tayong grumaduate ngayon."
Pabiro kong sabi ni Zheke, isa sa barkada ko. Ay oo nga pala! Graduation namin ngay0n. Hahaiiy ang bilis talaga ng panahon. Hindi ko namalayan graduate na pala ako ngayon.
"0o nga eh..hahahah pero okay lang, hindi ko naman pinagsisihan eh. At least may junior na ako ngayon. Eh..ikaw kailan pa? After 10 years? Hahahaha ang tagal naman noun."
"Tarantado ka talaga kahit kailan!"
Birong tugon ko sa kanya.
"Wow! Suma cumlaude ang NGSB (No Girlfriend Since Birth) natin ahh!"
Wika naman ni Blue, isa rin sa mga barkada ko.
"Ulol mo pre! Eh ikaw nga d'yan Magna cumlaude kaso iniwan ng girlfriend dahil sumama sa iba."
Birong sabi ko naman sa kanya. Hindi naman totoong iniwan s'ya. In fact, ang sweet nga nila sa isa't isa. Fynn ang pangalan ng gf n'ya.
(Guyz naala n'yo pa sina Blue at Fynn sa Math Love Story? Sila yun! Kung hindi n'yo pa nabasa, basahin n'yo na lang po. Cute din yung story nila.)
"Hahaha gago ka talaga pre kahit kailan. Anyway speaking of Fynn, asan na ba yung babaeng yun? Nandito lang yun kanina ah!"
"Hoy! Blue!"
Nilingon namin si Fynn nang tinawag n'ya ang pangalan ni Blue. Papunta na pala s'ya dito. Pero teka, bakit may kasama s'yang pamilyar na babae.
"0y, babe, nandito ka lang pala!"
Nakita kong humalik sa cheek ni Fynn si Blue kaso hinarangan ng kamay n'ya kaya ayun, hindi natuloy.
Si Fynn talaga kahit kailan. Binabawi ko na ang compliment ko sa kanila.
"Tsk..napakaarte naman ng babaeng ito kahit kailan."
Bulong ni Blue sa sarili n'ya kaso napalakas yata o sadyang malakas lang talaga ang pandinig ni Fynn.
"Huh! May sinabi ka?"~Fynn
"Wala! Anyway, kasama mo pala yung cousin mo. Hi Chiell!"~Blue
Halos lumuwa ang mga mata ko sa bigla nang namukhaan ko kung sino yung pinsan ni Fynn na tinatawag ni Blue na Chiell.
Gumuhit ng ngiti ang mga labi n'ya nang tiningnan n'ya ako sa mga mata.
"Hi Ash! Long time no see huh! Kamusta?"
"ZHANE!"
*The End*
De joke lang...kayo naman hindi mabiro. Hahahahaha...
*Her P.O.V.*
Graduation ngayon ng pinsan kong si Fynn at yung 5 years boyfriend n'yang si Blue. Graduate silang dalawa ng engineering samantalang ako naman ay last year pa nag-graduate ng education. Oo natupad yung pangarap ko na maging guro at isa na akong lisenced math teacher sa high school alma-mater ko. Chiell ang tawag nila sa akin...short for Archielle. Isa lang naman ang tumatawag sa akin ng Zhane eh at yun ay si Ash na friend ko sa fb.
"Exuse me muna guyz, huh! May tumatawag."
Sabi ko sa kanila nang nagring yung cp ko. Pero nafeel ko pa rin na sinusundan ako ng tingin ni Ash.
Lumabas ako ng gym dahil maingay sa loob.
Pagkatapos ay sinagot ko na yung tumatawag sa akin...si mama pala.
"Hello, ma!"
"Chielle! Asan ka ngayon?"
"Nandito sa graduation ni Fynn!"
"Naku! Pumunta ka dito dali!"
"Huh! Bakit?"
"Ahh...basta pumunta ka na dito! Bilis!"
"Ah...sige ma! Mag-papaalam muna ako nila.."
"Ahh...naku! Huwag na! Sa text ka na lang magpa-alam."
"Pero--"
"Bilisan mo na! Dali!"
"Ah! Sige po!"
Pagkatapos, ini-off ko yung cp ko at nagmamadaling...
...bumalik sa gym para magpa-alam nila Fynn. Syempre ayaw ko namang maulit yung nangyari 4 years ago nuh ng walang paalam kaya pinagsisihan ko iyon habang buhay.
Pagkatapos kong nagpa-alam na may halong paghihinayang, pumunta agad ako sa bahay.
Napaka naman oh! About lang pala sa pagtuturo ko sa ibang school ang importanteng sasabihin ni mama dito sa akin kaya medyo nairita rin ako ng kunti.
* * *
Jesnien Adatel says:
Pasensya na noong isang araw, huh, hindi ako masyadong nakapaalam sa inyo.
Asher39_95 says:
Ok lang, at least nag-paalam ka diba?
Ngumiti na lang ako sa reply ni Ash kahit paano ay may commu na kami at thanks sa facebook.
Naging mas madalas pa yung pag-cha-chat namin ni Ash at naging mas malapit pa kami sa isa't-isa. Nagpapalitan na rin kami ng number sa wakas. Palagi kaming nagte-text at tumatawag sa isa't-isa. Madalas rin kaming nag-COCOL (coffee-out-coffe-out lang) hanggang isang araw ay umamin ng nararamdaman si Ash dito sa akin. Noon pa man, gusto ko na s'ya kaya pagkalipas ng apat na buwan ng pagpupursige sa panliligaw n'ya sa akin, sinagot ko na s'ya.
Napakabilis talagang tumakbo ng panahon. Hindi ko namalayan 8TH ANNEVERSARY na pala namin ngayon.
Nandito na ako ngayon sa main gate ng school na pinagtuturuan ko ngayon pero teka, bakit napakatahimik yata ng paligid ngayon at ang kapaligiran... bakit napakaraming red roses petals na nakakalat sa lupa.
Mhm..i smell something strange dito huh! Bakit kinabahan na lang ako bigla?
Pusang gala!
Nahahawa na yata ako sa expression ni Ash oh!
Pumunta na ako sa ground para sa flag ceremony sana kaso...
Napaaga ba ako o sadyang late lang talaga yung mga estudyante?
Napakatahimik kasi sa kapaligiran ehh parang desyerto sa sobrang tahimik.
Tiningnan ko yung wrist watch ko.
Alas syente untop na ahh...pero bakit walang katao-tao sa kapaligiran. Nanaginip ba ako o ano?
"Maam, para sa'yo!"
Halos tumalon ako sa bigla nang may sumulpot na isang estudyante sa paligid.
Asan na yun? Bakit nawala na lang parang bula?
Tiningnan ko kung ano ang binigay ng bata
dito sa akin.
Isang white rose pala na paborito kung bulaklak.
Inamoy ko ito.
Napaka relaxing talaga ng amoy n'ya. Sa pag-amoy ko nito, hindi ko namalayan na may nahulog na papel pala mula dito.
Kinuha ko ito at tiningnan.
"To" ang nakalagay sa sulat.
Gumuhit ng ngiti ang labi ko.
Parang kilala ko na kung sino ang nagpamigay ng white rose na ito.
Pagkatapos kung binasa ang sulat, may isang estudyante na naman ang nag-abot ng white rose sa akin. Ngumiti lang ako sa kanya at nagtanong...
"Si sir Ash ba ninyo ang nagpasimuno ng kalokohan nito?"
Ngumiti lang ang bata sa akin at sinabi...
"Secret..." pagkatapos ay tumakbo na s'ya.
Binasa ko ang nakasulat at sinabi dito...
"my"
Sunod-sunod na ang pagtanggap ko ng white roses at ang nabuong salita ay...
"To"
"my"
"future"
"Misis"
"Zhane"
"Archielle"
"Datale"
Nang binilang ko, pito lahat so i assume na may pangwalo pa at ang mag-abot sa akin nito ay si Ash na kaso hindi ehh kundi isang cute na 3 year-old girl ang nagbigay sa akin ng white rose na nagsuot ng cute na damit na may facebook logo.
Waaaaah...ang cute n'ya! Sana may ganito din akong cute na baby girl pag nakaanak na ako.
Lumuhod ako sa harap n'ya para ma-level ko yung height n'ya pagkatapos binigay n'ya sa akin ang pagngwalong white na may malapad na ngiti pagkatapos nag-lean s'ya sa akin at bumulong sa tenga ko.
"Mag-friend request ako sa'yo huh sana i-accept mo."
I chuckle pagkatapos kong narinig yung binulong ng bata dito sa akin pagkatapos binulongan ko rin s'ya na may tuwa sa mga mata...
"Huwag kang mag-alala...hahanapin ko yung pangalan mo para ako na lang ang mag-friend request mo. Malakas ka sa akin eh!"
Pagkatapos ginulo ko yung buhok n'ya at saka tumakbo ang bata na may tuwa. Tumayo na lang ako at binasa ang sulat.
Natawa na lang ako sa nabuo kong salita...
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle,"
Okay! Parang alam ko na ang kasunod na salita ahh....
Hindi ko inexpect na ngayon n'ya ito gagawin...
"Eheem!"
Narinig kong may nag-eheem sa likuran ko kaya nilingon ko ito at hindi nga ako nagkakamali...si Mr. Dela Velez pala...yung principal namin.
Natawa na lang ako sa sa suot n'ya. Isang white t-shirt na may malaking logo ng facebook sa gitna na nakasulat.
Proposal request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako.
Anong klaseng pagpipilian naman yan?
"Oy, Sir, nandito ka rin pala."
"Sinali ako sa kalokohan ng facebook friend mo kaya heto ako ngayon, basahin mo, huh!"
Nakita kong tumalikod si Sir at may malaking letra na nakaprint sa likod ng t-shirt n'ya. Binasa ko ito ng malakas.
"WILL"
Nanatiling tumalikod si Sir habang isa't isa namang dumating yung pinaka-close na teacher ko na si Janine at yung dalawang bestfriend kong si Liez at Fynn.
Pareho-pareho din sila ng suot kaso iba't-iba yung word na nakalagay sa likod ng t-shirt nila. At ang nabuo kong salita galing sa kanila ay,
WILL YOU MARRY..
"So asan na yung panghuling salita?"
Tanong ko ni Fynn na may halong pagtataka. Gumuhit ng ngiti yung mga labi n'ya pagkatapos ay nagsalita s'ya,
"Pumikit ka muna!"
"Huh! Bakit kaylangan ko pang pumikit?"
"Basta pumikit ka na lang!"
Pumikit na lang ako gaya ng sabi n'ya. After 15 seconds,
"Ang tagal naman n'yan! Pwede ko na bang ibuka yung mga mata ko?"
Sabi ko sa kanya na may tonong pag-iinip.
"O sige pwede nah!"
Masiglang sabi ni Fynn dito sa akin kaya dahan-dahan kong binuka yung mga mata ko.
At first blurt pa yung paningin ko pero ngayon...
"Wow! Is this for real?"
Namangha ako sa tuwa nang nakita ko yung paligid. Parang nagtotal transform talaga s'ya in just a blink.
Ang theme color ng paligid ay pinaghalong white at blue na parang sa facebook.
Nilibot ko yung paningin ko. Ang daming mga white at blue baloons sa paligid. At yung mga red petals ay nakakalat lang sa lupa. Naka-decorate din yung mga white roses sa tabi at ngayon ko lang nakita na may malaking tarpaulin pala sa stage na nakasulat.....
Happy 8th Anneversarry My future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle.
Your boyfriend request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako sa nakasulat pati pa naman tarpaulin... facebook logo pa rin ang background.
Na-iintriga na ako nito huh!
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle--"
Narinig kong nagsalita si Ash sa stage gamit ang microphone. Finally, nagpakita na rin s'ya!
Kaso...lumuhod s'ya sa harapan ko at binuksan yung maliit na kahon na may nakalagay na ring sa loob.
Tinakpan ko yung bibig ko dahil sa tuwa samantala ang mga luha ko naman ay unti-unting nagbabagsakan dulot ng saya.
Hindi ko iniexpect na ngayon n'ya gagawin ito.
This marriage proposal is beyond my imagination and far from my expectation.
Narinig kong inulit n'ya yung sinabi n'ya kanina habang nakaluhod sa harap ko dala-dala yung velvet box na may diamond ring sa loob. Our eyes ,both, look straight with each other. I feel his sincerity and love the way he looks straight to my eyes.
"To my future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle, I may not be the perfect man in this world, but I swear to God that I will be the best husband in the world. I may not be the perfect husband of yours, but I swear to God that I always love you to the infinity and beyond. In sickness and in health, in richer and in poorer, I swear to God that I'm always be in your side. My love for you is like a post in facebook, they may hundreds of people who will like you, but no one of them will love you the way I do. My love for you may compare to a notification in facebook, it is always updated to you. My heart is like a chat room in facebook, no matter how many people whom my eyes laid upon, you're the only one whom always searching to my heart. Zhane, if you given me a chance to grow old with you, can you accept my proposal request for you?---"
Tuloy-tuloy na ang pagdaloy ng luha ko dahil sa saya habang nakikinig sa kanyang mga salita. Parang huminto yung mundo ko nang tanungin n'ya sa akin ang pinakahihintay kong katanungan mula sa kanya.
"Zhane Archielle Datale, will you marry me?"
Sasagot na sana ako ng 'yes' kaso
may karugtong pala yung katanungan n'ya.
"Accept now or Yes lang yung sagot."
Natawa naman ako sa sinabi n'ya. Parang friend request lang sa facebook, huh. May accept now or yes pang nalalaman...para
namang may choices pa ako.
Then, a playful idea brought to my mind.
Tingnan nga natin kung ano ang magiging reaksyon n'ya.
"What if wala sa mga choices mo ang kasagutan ko, anong gagawin mo?"
Sabi ko sa kanya na may hamon sa mga salita. Natigilan s'ya sa sinabi ko pati rin yung mga tao sa paligid. Ngayon ko lang narealize, ang rami palang nanonood sa amin. May nagve-vedeo pa! Sosyal!
Tinitigan ko s'ya ng maigi kaso biglang gumuhit ng mapanglarong ngiti yung mga labi n'ya at nagsasabing...
"Edi...hahalikan kita sa harap ng mga bata! Hindi mo naman yun gusto diba?"
Nag-smirk pa s'ya sa akin pagkatapos n'yang sabihin iyon.
Pusang-gala naman ito oh! Muntik ko ng makalimutan si Engr. Asher Dela Salle pala yung kaharap ko ngayon.
No choice..
"Accept now!" na lang yung sagot ko. Para namang mag-No-no pa ako nito nuh.
Ang swerte ko na kaya.
"Anyway, dito muna magtatapos yung facebook love story naming dalawa. Sa uulitin!"
Ash <3 Zhane
P.S: Paki add-friend na lang po ako sa facebook n'yo. Just search my profile name, Jesnien Adatel.
Kitakitz! :)
*The End*
*Facebook Love Story: Friend Request*
By Ms. jesnien 39_95
*His P.O.V*
Sa panahon ngayon, uso na ang social networking sites pero sa di ko inaasahan dito ko lang pala makikita ang aking matagal ng hinahanap....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. si Ms. RIGHT WOMAN
Corny ba?
Pwes! Pasensya na mga dude dahil ganito lang talaga kaming mga lalaki mainlab o sadyang ako lang talaga itong tinamaan ni kupido kaya naging corny na yung mga kataga ko.
Ah basta... basahin nyo na lang ang facebook love story ko na pinamagatang...
FRIEND REQUEST
Jesnien Adatel:
Accept friend or Not Now
* * *
Hay! Napakaboring naman ng summer ko ngayon.
Yung mga barkada?
Ayun...may kanyang-kanyang lakad ngayong araw kaya heto ako ngayon, naiinip na sa bahay dahil walang kalaro sa basketball.
Mga pusang-gala naman yun! Iniwan na lang ako mag-isa. Haaaiyyyy...makalaro na lang nga ng dota.
Inistart ko na yung computer pagkatapos, ay naglog-in na ng account.
Mhm makafacebook nga...matagal-tagal ko na rin itong hindi binuksan.
*Log in*
asher39_95@yahoo.com
username
*******
password
*click*
Loading........
Loading........
Hala! Ang dami naman ng nag friend request...matingnan nga.
*click*
Mga pusang-ligaw!
Kunti lang naman ang kilala ko dito ehh!
*click*
*Not Now*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
*Accept*
*Not Now*
*Not Now*
FUDGE NAMAN UH!
Bakit ang dami nila?
Hay mga tao naman ngayon basta-basta na lang mag-friend request kahit hindi nila kilala basta ang importante ay makarami sila ng 'Friend' para sa ganun maraming maglike sa selfy2x nila. Tsk! Napaka extrovert naman nila kung ganun! (eheeem... sapul ako doon ah..)
click
*Not now*
*Not now*
*Not now*
*Not now*
Hay nakakainip naman nito uh...makad0ta na lang kaya!
Mag-sa-sign out na sana ako nang may nahigip ang dalawang pares ng mga mata ko ng isang profile pic sa nag-friend request ko.
Jesnien Adatel
Accept friend or Not Now
"Sh*t! S'ya ba ito?"
Napamura na lang ako sa tuwa ng nakita ko ang babaeng matagal ko ng hinahanap.Hindi na ako nagdadalawang-isip pa na i-accept ang friend request n'ya. Sh*t! Muntik na yun ah!
Binuksan ko agad yumg fb profile nya at....
....totoo nga! S'ya nga ito. Pero bakit Jesnien Adatel ang profile name n'ya? Hindi nya naman ito totoong pangalan ah!
Ahh...kaya pala hindi ko mahanap-hanap yung pangalan nya sa fb....iyon pala hindi yung totoong pangalan nya ang ginamit nya.
Hahaiiiy....apat na taon ko na rin syang hinahanap pero ngayon, mapaglaro talaga ang tadhana. Kung saan sumuko na ako sa paghahanap, sya naman ang nakahanap sa akin.
Ito na ba yung sign na hinahanap ko?
Kung oo, paano magtatagpo ang landas namin ulit?
Teka, saan ko nga ba s'ya unang nakita?
Syempre hindi ko ito malilimutan nuh!
>>>flashback>>>
4 years ago...
"Pssst..Pssst...Yung lalaking nagtext-text! Hoy!"
Pusang-gala! Sino naman yung nilalang na sumisitsit sa akin.
Nilingon ko yung nasa likod ko. Halos nakasalubong na ang kilay ko dahil sa pikon.
"Excuse me! Pinasabi ni Maam na tsaka na lang raw magtext-text pagkatapos ng rehearsal."
Sabi ng babae dito sa akin.
Toknining naman ito oh!
Hindi naman ako nagtext2x ehhh...naglalaro lang ako ng angry-bird.
Napakaboring kasi dito!
"Okay!"
Sabi ko na lang tsaka isunuksok ang cp ko sa bulsa at lumingon na sa harap.
Saan nga ba ako ngayon?
Ay oo! Nandito pala ako ngayon sa Golden White Hotel.
0o! Hotel s'ya!
Dito kasi gaganapin ang 50th Awarding Rites Sigmund Freud Excellent Award at syempre inbitado ang school namin at ako ang representative.
"To all the valedictorians in this City as the awardee of this greatest anual event..."
Hala magsisimula na pala ang rehearsal. Buti naman!
Inayos ko na ang sarili ko while falling in line.
0o para din itong graduation march kaso ang mga graduates ay lahat ng mga valedictortorian sa lungsod namin. Inipon-ipon kami lahat para gawaran ulit ng award.
Ewan ko ba kung bakit may ganito pa eh katatapos lang kasi ng graduation namin.
"Sino dito si Zhane Archielle Datale?"
"Ahm ako po!"
Sabi ng babae na sa likuran ko na sumitsit sa akin kanina.
Ahhh...Zhane pala ang pangalan nya.
"Okay, Ms. Datale, dito ka sa harapan ni...Ikaw ba si Jes Asher Jhon Dela Salle?"
"Opo!"
Sagot ko sa ginang nang tinanong n'ya ang pangalan ko.
"Okay! Dito ka sa likuran ni Ms. Datale. Paki-abante lang ng kunti. Alphabetical order kasi ito kaya ganun."
Umabante na lang ako ng kunti nang uminsert yung sumitsit na babae sa akin kanina.
Ang liit pala ng babaeng ito eh...shoulder level lang s'ya sa akin. Height ba ito ng 4rth year student? Mas matangkad pa yata ang grade 6 student kaysa sa kanya eh!
Tsk...
"Next! Sino sa inyo si Jay Louie Debrada?"
"Ma'am! Ako po!"
Yung bakla sa likuran naman ang nagtaas ng kamay.
"0kay! Dito ka sa likuran ni Mr. Dela Salle."
"Sige po!"
Sagot naman ng bakla sa ginang. Naramdaman ko na pumunta sa likuran ko yung bakla samantala yung ginang naman ay nagtuloy-tuloy lang sa pagtawag ng pangalan.
"Pssst... Dela Salle... Pssst... Hoy!"
Pusang-gala!
Bakit uso ngayon ang pagsitsit sa akin! Yung bakla sa likuran ko naman ngayon ang nag-sitsit. Nakita kong lumingon saglit yung babae sa harapan ko pagkatapos ay humarap na ulit sa harapan.
"Hoy Asher! Pssst... Hoy! Naririnig mo ba ako?"
Bwiset ng baklang ito oh!
"Bakit ba?"
Sabi ko sa kanya nang lingunin ko sya habang salubong naman ang mga kilay ko sa pikon.
"Ayy...sorry! Nagalit ka yata!"
Panimula nung bakla na parang kinikilig na ewan.
"By the way, ikaw ba yung Dela Salle na naging champion sa Math Quiz bee? Isa ako sa naging kalaban mo doon. 3rd placer lang yung nakuha ko."
"0h I see!"
Sagot ko naman. Asan doon? Eh marami na akong nasalihan eh. Hindi lang sa pagmamayabang pero champion ako sa lahat na sinalihan ko.
Sabi nila matalino raw ako sa klase. Naku! Napakabarumbado ko nga pag barkada na ang kaharap ko.
"Ako pala si Louie. Asher right?"
Nag-nod na lang ako bilang kasagutan. Pagkatapos lumingon na sa harapan. Nakita kong lumingon sa akin yung babae kanina. Zhane yata yung pangalan.
Haiiiiy...napakoboring naman ngayong araw na ito!
* * *
"Hahahaha... grabe! Totoo ba yan?"
-Zhane
"Oo, totoo nuh! Hindi lang ito basta-basta na chismiz! Ako mismo ang nakabasa sa article."-Louie
"So you mean, yan si Sigmund Freud hindi isang tunay na lalaki? Sa likod ng kanyang makakapal na bigote ay isang pusong babae?"
Tanong ko naman kay Louie. Grabe! Parang babawiin ko na yata yung sinabi ko kanina na napakaboring ngayon araw na ito. Hindi naman pala eh. In fact, ang saya nila kasama. Parang kami lang yata tatlo ang maingay dito, nagtatawanan na parang may sariling mundo. At nalaman ko rin na nakalaban ko si Louie ng Math Quiz Bee noong March 13 sa DEP-ED at si Zhane yung naging 2nd placer kasunod sa akin.
"Tumpak! Alam nyo ba yan si Mr. Freud ay may HD sa kanyang assistant."~Louie
"HD?"
Tanong ko naman.
"HD! Hidden Desire!
Si Zhane naman yung nakasagot sa tanong ko.
"Ah I see!"
Grabe! Ang dami nilang alam ah! Sa kanila ko lang rin nalaman na ang MOMOL pala ay Make Out-Make out lang at yung HOHOL ay Hang Out-Hang Out lang samantala yung COCOL ay coffee-out-coffe-out lang.
* * *
Lumipas ang tatlong araw at last day na ng rehearsal namin. Sa loob ng maikling panahon ay naging close kaming tatlo. Si Zhane yung pinakaclose ko sa dalawa. Umabsent kasi ng isa araw si Louie at half-day lang sya ngayong araw na ito. Kahit wala siya, nagkwe-kwentuhan at nagtatawanan pa rin kami ni Zhane, palabiro pala ang babaeng ito kaya naging mas close pa kami.
"By the way guyz, last day na ng rehearsal natin at hindi ko pa rin alam yung course na kukunin n'yo. Ikaw yung una Ash. Ano yung kukunin mo sa college?"~Louie
"Akin? Siguro Mechanical Engeneering, eh ikaw Zhane,ano sa'yo?"
Tanong ko naman sa kanya. Nakita ko s'yang ngumiti ng kunti kaso yung mga mata naman n'ya ay parang malungkot.
"Akin? Education yata kaso parang malabo na
eh..."
"Huh? Bakit malabo?"
Tatanungin ko sana sana s'ya ng bakit kaso naunahan na ako ni Louie.
"Pina-enroll na kasi ako ni mama sa Engeneering ehh kaya malabo na yung kagustuhan ko na mag-education."
"Grabe naman yung mama mo! Napakalemera!"
Komento naman ni Louie sa kanyang sinabi. Nakita kong gumuhit ng ngiti ang labi niya samantalang hindi naman naki-cooperate yung mga mata n'ya.
Bakit kaya ayaw ng mama n'ya sopurtahan s'ya?
Pusang-gala naman yung mama n'ya! Ang sarap hampasin ng dumi ng aso.
Pero syempre joke lang yun nuh! Mahirap na! Baka magalit si Zhane sa akin. Kahit paano nanay pa rin n'ya iyon.
Ay oo nga pala! Muntik ko ng malimutan!
"By the way guyz, sa tagal na natin sa pagkwe-kwentuhan hindi pa tayo nagpapalitan ng cell number!"
Sabi ko sa kanilang dalawa kaso...
"Ladies and Gentlemen, please help me welcome! The awardees of 5oth Exellence---"
"Ay magsisimula na pala! Mamaya na lang guyz!"
Sabi ko sa kanilang dalawa nung nag-intro na ang MC. Nag-nod lang silang dalawa bilang tugon.
* * *
"Sige guyz! Dito na lang ako! Ingat kayo sa pag-uwi! At wait, magpaganda kayo tomorrow, huh! Babosh!"
Paalam ni Louie dito sa amin. Tapos na kasi yung final reheasal at papauwi na kami. Haiy...ang bilis pala ng araw nuh... hindi ko namalayan, bukas na pala yung grand event.
"Ash, dito na lang ako, huh! Kita-kitz na lang bukas!"
Masiglang paalam ni Zhane dito sa akin pagkatapos ay umalis na s'ya.
"Zhane, sandali!"
Tawag ko sa kanya at luming0n naman s'ya sa akin agad na may pagtataka.
"Bakit?"
"Hatid na kita! Saan ba yung sakayan mo?"
"Naku, huwag nah! Malapit lang naman dito ehh!"
"No! I insist!"
"Sige! Ikaw ang bahala!"
Nagshrug lang s'ya bilang pag-sang-ayon pagkatapos tumakbo na ako papunta sa kanya para masabayan s'ya sa paglalakad.
"Bdw, narinig mo ba kagabi? Ini-on-air ni Jhake yung ii-speech nya bukas doon sa radyo? 93.9 ifm yung station. Ang galing nga n'ya eh!"-Zhane
"Sinong Jhake?"
Takang tanong ko sa kanya. Siguro crush n'ya ito pero bakit may kirot sa dibdib ko nang sinabi nya iyon?
"Si Jhake... yung mag-ii-speech sa atin bukas sa event. S'ya yung mag-di-deliver ng valedictory speech natin bukas."
"Ahh... akala ko crush mo yun."
Pabulong kong sabi sa kanya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
"Ahh wala... sabi ko mahilig ka pala sa mga ganyan."
"Ang alin? Yung pagkikinig ko ng radyo? Naku! Adik talaga ako ng ifm. Idol na idol ko yang sina Dj radjcliffe, dj robrider at lal0ng lalo na yang si dj randi."
"Talaga! Siguro gusto mo rin mag dj nuh... kagaya nila?"
"Hala! Ang galing mo namang manghuhula! Siguro tita mo yang si Madame Auring nuh!"
Nginitian ko lang s'ya bilang tugon. Grabe! Ang saya n'yang kausap. Sana palagi kaming ganito nuh. Kapag s'ya kasi ang kasama ko parang ang bilis ng oras.
Gusto ko na yata s'ya eh...
"Ay oo nga pala Zhane...yung cell num--"
"Beep...beep..beep..."
Hindi natapos yung sasabihin ko sa kanya nang huminto na yung jeep na sasakyan niya.
"Huh? May sinabi ka Ash?"
Ani ni Zhane habang pasakay na ng jeep.
"Ah...bukas na lang!"
Sabi ko habang nakatayo sa harap ng jeep.
"Sige, bukas na lang! Salamat sa paghatid."
Sabi n'ya pagkatapos sumakay na ng jeep.
Nag-nod lang ako at nag-bye sa kanya habang sya naman ay dumangaw lang sa bintana at nag-bye rin sa akin na may ngiti sa mga mata.
Tiningnan ko ang papalayong jeep na sinasakyan n'ya at bumontong-hininga nang nawala na ito sa paningin ko.
Siguro gusto ko na s'ya kahit sa loob ng maikling panahon ko lang s'ya nakilala.
Hindi naman nasusukat ang pagkagusto ng isang tao sa panahon diba? Kundi gaano mo s'ya nakilala at gaano ka kasaya pag kasama mo s'ya.
* * *
"Louie, nakita mo ba si Zhane? Magsisimula na ahh...Hindi pa rin s'ya dumating."
Sabi ka kay Louie na may halong pag-alala.
"Hindi eh! Siguro nagpapaganda pa yun kaya male-late."
Rinig kong togon ni Louie habang nag-aayos ng damit-amerikana n'ya. Ngayong araw na kasi gaganapin ang awarding ehh at hanggang ngayon hindi pa rin dumating si Zhane.
Nag-alala na nga ako eh... What if hindi na s'ya dadating? What if huling pag-kikita na talaga namin iyon kahapon? Hindi ko man lang nahingin yung cell number n'ya at pag-sisihan ko talaga iyon habang buhay pag nagkataon. Sana nalate lang
lang s'ya. Sana nga!
"Ladies and gentlemen, please help me welcome! The awardees of Sigmund Freud 50th Excellence Award!"
Sh*t! Magsisimula na ah! Bakit wala pa s'ya?
"Ayy...sorry! Na-late ako!"
Nawala yung kaba ko kanina nang may uminsert na babae sa harap ko.
Si Zhane ito ah! Halos hindi ko na s'ya makilala dahil ibang-iba na talaga yung itsura n'ya!
Lumingon s'ya sa akin at nag-smile.
"Timing talaga yung pagdating ko. Kasisimula pa pala."
Napakaganda n'ya talaga ngayon. Bagay na bagay yung suot n'yang dress sa kanya. Sh*it nag-ma-march na pala kami.
* * *
Buong program sa kanya lang talaga nakadikit yung mga mata ko. Napakaganda n'ya talaga lalong-lalong na sa suot n'ya.
"Napakagwapo natin ahh...halos hindi kita makilala."
Bumalik lang ako sa presensya nang bumulong sa akin si Zhane at yung mga salita n'ya ang nagpaakyat ng dugo ko sa mukha.
Sh*t first time ko nag-blush ah! Parang babae naman ako nito.
Actually, kumakain na kami ngayon and obviously ka-table ko s'ya samantalang si Louie naman ay nasa kabilang lamesa.
"Ikaw rin... Napakaganda mo ngayon at nababagay sa'yo yung dress na suot mo."
"Hahahaha... Napakabolero mo talaga! Bdw, puntahan natin ang pictures natin huh...pagkatapos nating kumain dito."
"Sige ba!"
Masiglang tugon ko sa kanya. Tiningnan ko yung mukha n'ya kaso parang hindi lang s'ya tinablan sa k0mento ko sa kanya. Hindi lang s'ya nag-blush o sadyang natakpan lang ng make-up yung mukha n'ya.
Tsk...na pra-praning na yata ako eh..
* * *
"Ahh..wala naman yung picture natin dito!"
"Ah...sige...titingnan ko sa kabila. D'yan ka muna huh!"
Sabi ko kay Zhane at pumunta sa kabila. Nandito kami sa photo booth...hinahanap yung pictures namin kanina. Maraming tao kaya nakisiksik na lang kami.
Asan na kaya ang mga pictures namin? Sana maganda yung kuha ko doon nuh. Nakakahiya naman kay Zhane kung hindi.
Ay nandito lang pala.
Kinuha ko yung pictures namin. Sinama ko na lang yung ka Louie. Asan na kaya yung baklang iyon? Hindi ko s'ya nakita kanina pa ah...siguro nag-picture2x pa yun.
Wooooh! Napakasikip naman doon! Buti na lang nakalabas na ako sa siksikan.
Tiningnan ko ang pictures namin. Napakaganda talaga ni Zhane kahit kailan. Nakasuot s'ya ng purple below-knee dress at kumukurba yung dress sa katawan nya kaya mas lalong sumiksi s'ya pero kahit ganun ang suot n'ya, hindi s'ya malaswa tingnan.
Mhmm...speaking of her, asan na ba s'ya ngayon? Dito ko lang s'ya iniwan ah!
"Zhane!"
Sigaw ko sa pangalan n'ya. Asan na ba yun?
Nilibot ko yung paningin ko nagbabasakali na nasa tabi-tabi lang s'ya. Nagsimula na akong kabahan.
What if umalis na s'ya nang hindi nagpapa-alam? Naku! Hindi naman n'ya gagawin yun diba? Pero bakit hindi ko s'ya mahanap dito?
Umakyat ako sa second floor. Baka nandoon lang s'ya at pinuntahan lang yung parents n'ya o di kaya hinanap lang din n'ya si Louie para magpicture2x.
Pero kahit anong gawin ko, hindi ko s'ya mahanap pati yung parents n'ya hindi ko rin nakita.
0h si Mr. Dela Valez yun ah! Yung principal ni Zhane. Mapuntahan nga.
"Excuse me, sir! Nakita n'yo ba sina Zhane at yung parents n'ya."
"Sina Zhane ba? Naku! Kaaalis lang nila."
"S-sige po! Salamat!"
Tumakbo na ako palabas.
Sh*t! Hindi mo magagawang umalis ng walang paalam, diba, Zhane? Hindi mo yan magagawa sa akin, diba?
Kinabahan na talaga ako habang nagmamadaling tumakbo palabas. Marami akong nabangga kaya nagsorry na lang ako sa kanila.
"Please Zhane! Huwag ka munang umalis? Hindi mo pa nakuha yung litrato mo oh! At saka, hindi ko pa nakuha yung number mo."
Bulong ko sa sarili ko habang palabas ng hotel. Parang nasakluban ako ng langit at lupa nang hindi ko s'ya nakita sa labas. Parang may tinik sa aking lalamunan nang hindi ko s'ya makita sa kapaligiran.
Tiningnan ko yung pictures na hawak-hawak ko at bumuntong-hininga.
Sino nga ba ako para paaksyahan pa nya ng panahon na magpa-alam?
Pero kahit ganun, naghihinayang pa rin ako dahil hindi ko nakuha yung cell number n'ya.
Siguro, kung nakatadhana talaga na magtatagpo ulit ang landas namin dalawa, mangyayari yun diba?
Kung hindi, siguro ito na talaga ang huli naming pagkikita.
Adios Zhane!
Sana magtagpo pa ang landas nating dalalawa.
>>>End of Flashback>>>
* * *
Yun na ang huli kong pagkikita ni Zhane. Simula noon, ganun pa rin ang buhay ko...walang nagbago. Hinanap ko s'ya sa lahat ng social networking sites kaso hindi ko mahanap-hanap yung pangalan n'ya kaya pala iba yung pangalan na ginagamit n'ya.
Haiiy...natatandaan pa ba n'ya ako? 0 sadyang ako lang itong hindi makalimut?
Natupad kaya yung pangarap n'ya na maging isang guro? 0 pinagpatuloy pa rin n'ya ang kagustuhan ng mama n'ya na mag-engineer?
Saan kayang school s'ya nag-aaral?
Kung sa school s'ya namin nag-aaral, edi sana nakita ko na s'ya noon pa man.
Haiiy...ang dami ko namang katanungan. Siguro mahal ko na talaga s'ya.
Phweee...para naman akong bakla nito oh..
Ay oo nga pala, yung baklang si Louie? Asan na kaya yun? Hindi ko na s'ya nakita dahil umalis na kami kaagad. Hanggang ngayon nga nandito pa yung mga pictures naming tatlo at lagi ko itong tinitingnan sa tuwing naalala ko ang mahalagang pangyayari ng aking buhay...apat na taon na ang nakalipas...
...at yun ay ang nakilala ko si Zhane...ang babaeng matagal ko na gustong makita.
Kamusta na kaya s'ya ngayon? Siguro may boyfriend na yun. Sa ganda't talino n'ya, tiyak maraming magkagusto sa kanya...
...at isa na ako doon.
*Beep*
Uy may nag-message sa chat room ko. Matingnan nga.
Halos lumuwa yung mga mata ko sa bigla nang nakita ko kung sino ang nag-message sa akin.
Sh*t! Si Zhane ba ito?
*Chat*
Jesnien Adatel says: Mustah?
Sh*t online pala s'ya! Ano yung i-re-reply ko sa kanya?
Diba ito yung matagal ko ng hinihintay...ang makausap s'ya.
Ahh...bahala na!
Asher39_95 says:
Ok lng, thankz! Bdw, sino ka?
Sh*t! Tama ba itong reply ko sa kanya? Hindi ko ito iniexpect ah na mag-chat kami ng ganito. Nakita kong nag-ta-type na s'ya. Sh*t! Kinabahan ako ah! Ano ba itong nararamdaman ko? Parang may paru-paru sa tiyan ko.
Pusang gala naman ito! Para akong bakla nito!
Nakita kong nag-appear ng red 1 sa chat room ko. Tiyak s'ya na ito.
*click*
Jesnien Adatel says:
Hindi mo na pala ako natatandaan sah? Okay lang expected ko naman. Bdw, sorry pala huh hindi na ako nakapaalam sa inyo apat na taon na ang nakalipas. Yung mama ko kasi hinatak n'ya ako kaya ayun wala na akong pagkakataon na makapaalam. Sorry again kahit hindi mo na ako naalala. Goodbye! :(
Parang bumalik yung tinik sa dibdib ko nang nag-offline na s'ya bigla. Sh*t! Ang tanga ko naman! Bakit iyon pa ang nireply ko sa kanya? Ayan tuloy! Sh*t! Ang tanga ko talaga kahit kailan!
* * *
Lumipas ang ilang buwan at hindi ko na nakausap si Zhane simula noon. Sa kabila ng hectic schedule ko, hinihintay ko pa rin s'yang mag-online muli kaso wala pa rin...busy na yata s'ya ngayon.
"Congratz! Pre! Engineer Jes Asher Jhon Dela Salle na tayo ngayon ah!"
"Salamat pre! Sus! kung hindi mo lang binuntis yung girlfriend mo, edi sana sabay tayong grumaduate ngayon."
Pabiro kong sabi ni Zheke, isa sa barkada ko. Ay oo nga pala! Graduation namin ngay0n. Hahaiiy ang bilis talaga ng panahon. Hindi ko namalayan graduate na pala ako ngayon.
"0o nga eh..hahahah pero okay lang, hindi ko naman pinagsisihan eh. At least may junior na ako ngayon. Eh..ikaw kailan pa? After 10 years? Hahahaha ang tagal naman noun."
"Tarantado ka talaga kahit kailan!"
Birong tugon ko sa kanya.
"Wow! Suma cumlaude ang NGSB (No Girlfriend Since Birth) natin ahh!"
Wika naman ni Blue, isa rin sa mga barkada ko.
"Ulol mo pre! Eh ikaw nga d'yan Magna cumlaude kaso iniwan ng girlfriend dahil sumama sa iba."
Birong sabi ko naman sa kanya. Hindi naman totoong iniwan s'ya. In fact, ang sweet nga nila sa isa't isa. Fynn ang pangalan ng gf n'ya.
(Guyz naala n'yo pa sina Blue at Fynn sa Math Love Story? Sila yun! Kung hindi n'yo pa nabasa, basahin n'yo na lang po. Cute din yung story nila.)
"Hahaha gago ka talaga pre kahit kailan. Anyway speaking of Fynn, asan na ba yung babaeng yun? Nandito lang yun kanina ah!"
"Hoy! Blue!"
Nilingon namin si Fynn nang tinawag n'ya ang pangalan ni Blue. Papunta na pala s'ya dito. Pero teka, bakit may kasama s'yang pamilyar na babae.
"0y, babe, nandito ka lang pala!"
Nakita kong humalik sa cheek ni Fynn si Blue kaso hinarangan ng kamay n'ya kaya ayun, hindi natuloy.
Si Fynn talaga kahit kailan. Binabawi ko na ang compliment ko sa kanila.
"Tsk..napakaarte naman ng babaeng ito kahit kailan."
Bulong ni Blue sa sarili n'ya kaso napalakas yata o sadyang malakas lang talaga ang pandinig ni Fynn.
"Huh! May sinabi ka?"~Fynn
"Wala! Anyway, kasama mo pala yung cousin mo. Hi Chiell!"~Blue
Halos lumuwa ang mga mata ko sa bigla nang namukhaan ko kung sino yung pinsan ni Fynn na tinatawag ni Blue na Chiell.
Gumuhit ng ngiti ang mga labi n'ya nang tiningnan n'ya ako sa mga mata.
"Hi Ash! Long time no see huh! Kamusta?"
"ZHANE!"
*The End*
De joke lang...kayo naman hindi mabiro. Hahahahaha...
*Her P.O.V.*
Graduation ngayon ng pinsan kong si Fynn at yung 5 years boyfriend n'yang si Blue. Graduate silang dalawa ng engineering samantalang ako naman ay last year pa nag-graduate ng education. Oo natupad yung pangarap ko na maging guro at isa na akong lisenced math teacher sa high school alma-mater ko. Chiell ang tawag nila sa akin...short for Archielle. Isa lang naman ang tumatawag sa akin ng Zhane eh at yun ay si Ash na friend ko sa fb.
"Exuse me muna guyz, huh! May tumatawag."
Sabi ko sa kanila nang nagring yung cp ko. Pero nafeel ko pa rin na sinusundan ako ng tingin ni Ash.
Lumabas ako ng gym dahil maingay sa loob.
Pagkatapos ay sinagot ko na yung tumatawag sa akin...si mama pala.
"Hello, ma!"
"Chielle! Asan ka ngayon?"
"Nandito sa graduation ni Fynn!"
"Naku! Pumunta ka dito dali!"
"Huh! Bakit?"
"Ahh...basta pumunta ka na dito! Bilis!"
"Ah...sige ma! Mag-papaalam muna ako nila.."
"Ahh...naku! Huwag na! Sa text ka na lang magpa-alam."
"Pero--"
"Bilisan mo na! Dali!"
"Ah! Sige po!"
Pagkatapos, ini-off ko yung cp ko at nagmamadaling...
...bumalik sa gym para magpa-alam nila Fynn. Syempre ayaw ko namang maulit yung nangyari 4 years ago nuh ng walang paalam kaya pinagsisihan ko iyon habang buhay.
Pagkatapos kong nagpa-alam na may halong paghihinayang, pumunta agad ako sa bahay.
Napaka naman oh! About lang pala sa pagtuturo ko sa ibang school ang importanteng sasabihin ni mama dito sa akin kaya medyo nairita rin ako ng kunti.
* * *
Jesnien Adatel says:
Pasensya na noong isang araw, huh, hindi ako masyadong nakapaalam sa inyo.
Asher39_95 says:
Ok lang, at least nag-paalam ka diba?
Ngumiti na lang ako sa reply ni Ash kahit paano ay may commu na kami at thanks sa facebook.
Naging mas madalas pa yung pag-cha-chat namin ni Ash at naging mas malapit pa kami sa isa't-isa. Nagpapalitan na rin kami ng number sa wakas. Palagi kaming nagte-text at tumatawag sa isa't-isa. Madalas rin kaming nag-COCOL (coffee-out-coffe-out lang) hanggang isang araw ay umamin ng nararamdaman si Ash dito sa akin. Noon pa man, gusto ko na s'ya kaya pagkalipas ng apat na buwan ng pagpupursige sa panliligaw n'ya sa akin, sinagot ko na s'ya.
Napakabilis talagang tumakbo ng panahon. Hindi ko namalayan 8TH ANNEVERSARY na pala namin ngayon.
Nandito na ako ngayon sa main gate ng school na pinagtuturuan ko ngayon pero teka, bakit napakatahimik yata ng paligid ngayon at ang kapaligiran... bakit napakaraming red roses petals na nakakalat sa lupa.
Mhm..i smell something strange dito huh! Bakit kinabahan na lang ako bigla?
Pusang gala!
Nahahawa na yata ako sa expression ni Ash oh!
Pumunta na ako sa ground para sa flag ceremony sana kaso...
Napaaga ba ako o sadyang late lang talaga yung mga estudyante?
Napakatahimik kasi sa kapaligiran ehh parang desyerto sa sobrang tahimik.
Tiningnan ko yung wrist watch ko.
Alas syente untop na ahh...pero bakit walang katao-tao sa kapaligiran. Nanaginip ba ako o ano?
"Maam, para sa'yo!"
Halos tumalon ako sa bigla nang may sumulpot na isang estudyante sa paligid.
Asan na yun? Bakit nawala na lang parang bula?
Tiningnan ko kung ano ang binigay ng bata
dito sa akin.
Isang white rose pala na paborito kung bulaklak.
Inamoy ko ito.
Napaka relaxing talaga ng amoy n'ya. Sa pag-amoy ko nito, hindi ko namalayan na may nahulog na papel pala mula dito.
Kinuha ko ito at tiningnan.
"To" ang nakalagay sa sulat.
Gumuhit ng ngiti ang labi ko.
Parang kilala ko na kung sino ang nagpamigay ng white rose na ito.
Pagkatapos kung binasa ang sulat, may isang estudyante na naman ang nag-abot ng white rose sa akin. Ngumiti lang ako sa kanya at nagtanong...
"Si sir Ash ba ninyo ang nagpasimuno ng kalokohan nito?"
Ngumiti lang ang bata sa akin at sinabi...
"Secret..." pagkatapos ay tumakbo na s'ya.
Binasa ko ang nakasulat at sinabi dito...
"my"
Sunod-sunod na ang pagtanggap ko ng white roses at ang nabuong salita ay...
"To"
"my"
"future"
"Misis"
"Zhane"
"Archielle"
"Datale"
Nang binilang ko, pito lahat so i assume na may pangwalo pa at ang mag-abot sa akin nito ay si Ash na kaso hindi ehh kundi isang cute na 3 year-old girl ang nagbigay sa akin ng white rose na nagsuot ng cute na damit na may facebook logo.
Waaaaah...ang cute n'ya! Sana may ganito din akong cute na baby girl pag nakaanak na ako.
Lumuhod ako sa harap n'ya para ma-level ko yung height n'ya pagkatapos binigay n'ya sa akin ang pagngwalong white na may malapad na ngiti pagkatapos nag-lean s'ya sa akin at bumulong sa tenga ko.
"Mag-friend request ako sa'yo huh sana i-accept mo."
I chuckle pagkatapos kong narinig yung binulong ng bata dito sa akin pagkatapos binulongan ko rin s'ya na may tuwa sa mga mata...
"Huwag kang mag-alala...hahanapin ko yung pangalan mo para ako na lang ang mag-friend request mo. Malakas ka sa akin eh!"
Pagkatapos ginulo ko yung buhok n'ya at saka tumakbo ang bata na may tuwa. Tumayo na lang ako at binasa ang sulat.
Natawa na lang ako sa nabuo kong salita...
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle,"
Okay! Parang alam ko na ang kasunod na salita ahh....
Hindi ko inexpect na ngayon n'ya ito gagawin...
"Eheem!"
Narinig kong may nag-eheem sa likuran ko kaya nilingon ko ito at hindi nga ako nagkakamali...si Mr. Dela Velez pala...yung principal namin.
Natawa na lang ako sa sa suot n'ya. Isang white t-shirt na may malaking logo ng facebook sa gitna na nakasulat.
Proposal request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako.
Anong klaseng pagpipilian naman yan?
"Oy, Sir, nandito ka rin pala."
"Sinali ako sa kalokohan ng facebook friend mo kaya heto ako ngayon, basahin mo, huh!"
Nakita kong tumalikod si Sir at may malaking letra na nakaprint sa likod ng t-shirt n'ya. Binasa ko ito ng malakas.
"WILL"
Nanatiling tumalikod si Sir habang isa't isa namang dumating yung pinaka-close na teacher ko na si Janine at yung dalawang bestfriend kong si Liez at Fynn.
Pareho-pareho din sila ng suot kaso iba't-iba yung word na nakalagay sa likod ng t-shirt nila. At ang nabuo kong salita galing sa kanila ay,
WILL YOU MARRY..
"So asan na yung panghuling salita?"
Tanong ko ni Fynn na may halong pagtataka. Gumuhit ng ngiti yung mga labi n'ya pagkatapos ay nagsalita s'ya,
"Pumikit ka muna!"
"Huh! Bakit kaylangan ko pang pumikit?"
"Basta pumikit ka na lang!"
Pumikit na lang ako gaya ng sabi n'ya. After 15 seconds,
"Ang tagal naman n'yan! Pwede ko na bang ibuka yung mga mata ko?"
Sabi ko sa kanya na may tonong pag-iinip.
"O sige pwede nah!"
Masiglang sabi ni Fynn dito sa akin kaya dahan-dahan kong binuka yung mga mata ko.
At first blurt pa yung paningin ko pero ngayon...
"Wow! Is this for real?"
Namangha ako sa tuwa nang nakita ko yung paligid. Parang nagtotal transform talaga s'ya in just a blink.
Ang theme color ng paligid ay pinaghalong white at blue na parang sa facebook.
Nilibot ko yung paningin ko. Ang daming mga white at blue baloons sa paligid. At yung mga red petals ay nakakalat lang sa lupa. Naka-decorate din yung mga white roses sa tabi at ngayon ko lang nakita na may malaking tarpaulin pala sa stage na nakasulat.....
Happy 8th Anneversarry My future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle.
Your boyfriend request:
Accept Now or Yes?
Natawa na lang ako sa nakasulat pati pa naman tarpaulin... facebook logo pa rin ang background.
Na-iintriga na ako nito huh!
"To my future Misis Zhane Archielle Datale Dela Salle--"
Narinig kong nagsalita si Ash sa stage gamit ang microphone. Finally, nagpakita na rin s'ya!
Kaso...lumuhod s'ya sa harapan ko at binuksan yung maliit na kahon na may nakalagay na ring sa loob.
Tinakpan ko yung bibig ko dahil sa tuwa samantala ang mga luha ko naman ay unti-unting nagbabagsakan dulot ng saya.
Hindi ko iniexpect na ngayon n'ya gagawin ito.
This marriage proposal is beyond my imagination and far from my expectation.
Narinig kong inulit n'ya yung sinabi n'ya kanina habang nakaluhod sa harap ko dala-dala yung velvet box na may diamond ring sa loob. Our eyes ,both, look straight with each other. I feel his sincerity and love the way he looks straight to my eyes.
"To my future Mrs. Zhane Archielle Datale Dela Salle, I may not be the perfect man in this world, but I swear to God that I will be the best husband in the world. I may not be the perfect husband of yours, but I swear to God that I always love you to the infinity and beyond. In sickness and in health, in richer and in poorer, I swear to God that I'm always be in your side. My love for you is like a post in facebook, they may hundreds of people who will like you, but no one of them will love you the way I do. My love for you may compare to a notification in facebook, it is always updated to you. My heart is like a chat room in facebook, no matter how many people whom my eyes laid upon, you're the only one whom always searching to my heart. Zhane, if you given me a chance to grow old with you, can you accept my proposal request for you?---"
Tuloy-tuloy na ang pagdaloy ng luha ko dahil sa saya habang nakikinig sa kanyang mga salita. Parang huminto yung mundo ko nang tanungin n'ya sa akin ang pinakahihintay kong katanungan mula sa kanya.
"Zhane Archielle Datale, will you marry me?"
Sasagot na sana ako ng 'yes' kaso
may karugtong pala yung katanungan n'ya.
"Accept now or Yes lang yung sagot."
Natawa naman ako sa sinabi n'ya. Parang friend request lang sa facebook, huh. May accept now or yes pang nalalaman...para
namang may choices pa ako.
Then, a playful idea brought to my mind.
Tingnan nga natin kung ano ang magiging reaksyon n'ya.
"What if wala sa mga choices mo ang kasagutan ko, anong gagawin mo?"
Sabi ko sa kanya na may hamon sa mga salita. Natigilan s'ya sa sinabi ko pati rin yung mga tao sa paligid. Ngayon ko lang narealize, ang rami palang nanonood sa amin. May nagve-vedeo pa! Sosyal!
Tinitigan ko s'ya ng maigi kaso biglang gumuhit ng mapanglarong ngiti yung mga labi n'ya at nagsasabing...
"Edi...hahalikan kita sa harap ng mga bata! Hindi mo naman yun gusto diba?"
Nag-smirk pa s'ya sa akin pagkatapos n'yang sabihin iyon.
Pusang-gala naman ito oh! Muntik ko ng makalimutan si Engr. Asher Dela Salle pala yung kaharap ko ngayon.
No choice..
"Accept now!" na lang yung sagot ko. Para namang mag-No-no pa ako nito nuh.
Ang swerte ko na kaya.
"Anyway, dito muna magtatapos yung facebook love story naming dalawa. Sa uulitin!"
Ash <3 Zhane
P.S: Paki add-friend na lang po ako sa facebook n'yo. Just search my profile name, Jesnien Adatel.
Kitakitz! :)
*The End*
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)
How to Be a Good Father
How to Be a Good Father By Ptr. Robert Kent Jesalva Ephesian 5:21-33 Full Video Introduction: As a father, God sees you big in your positi...
-
How to Be a Good Father By Ptr. Robert Kent Jesalva Ephesian 5:21-33 Full Video Introduction: As a father, God sees you big in your positi... -
When the Americans recaptured the Philippines, they built an air base a few miles from our barrio. Yankee soldiers became a very common sigh...
-
Lesson Plan on Factoring the Difference of two Squares